صرف نظر از چارچوب قانونی، ساختار مالکیت شرکت ها نیز می تواند ایجاد و توسعه مدل حاکمیت شرکتی را تحت تاثیر قرار دهد. ساختار مالکیت دو بُعد دارد: تمرکز مالکیت و هویت سهامداران. سهامداران مالکان شرکت هستند و انجام عملیات بازرگانی را به نمایندگی از خود به مدیران واگذار می کنند که این امر ممکن است منجر به تضاد منافع شود. ساختار مالکیت پراکنده منجر به وسیعترشدن مسائل نمایندگی می شود. همچنین عوامل دیگری نیز مانند تاثیر سایر سهامداران عمده بجز سهامدار اصلی وجود دارد که می تواند احتمال تضییع حقوق سهامداران جزء را تحت تاثیر قرار دهد. در شرکت هایی که چند سهامدار عمده وجود دارد، این سهامداران عمده با یکدیگر تعامل کرده و دارای اثر متقابل بر یکدیگر هستند، بنابراین تنها یک سهامدار عمده که شرکت را کنترل کند وجود ندارد و ائتلاف کنترلی شکل می گیرد. ضمن اینکه سایر سهامداران عمده، انگیزه لازم برای نظارت بر سهامدار اصلی را دارند که این امر سبب کاهش انحراف در پیش بینی سود شرکت و افزایش دقت در آن خواهد شد. از این رو این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین ساختار مالکیت و دقت در پیش بینی سود اقدام به طرح مسئله نموده و شاخصهای سهامداران نهادی، تمرکز مالکیت و وجود مالکیت عمده را به عنوان مولفه های ساختار مالکیت انتخاب می نماید. سپس به بررسی اطلاعات 88 شرکت از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در خلال سالهای 1383 تا 1390 پرداخته است که نتایج نشان می دهد از بین مولفه های بررسی شده فقط وجود سهامداران نهادی با شاخص دقت پیش بینی سود ارتباط معناداری دارد و وجود ارتباط بین شاخصهای تمرکز مالکیت، مالکیت عمده و دقت در پشی بینی سود تایید نشد.