پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر کاهش علایم اختلال نافرمانی مقابله ای فرزندان و بهبود تعامل والد- کودک انجام شده است. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، و جامعه مورد مطالعه آن مادران دانش آموزان پسر 6 تا 8 ساله شهر رشت مشغول به تحصیل در سال 92-91 بودند. نمونه گیری در دو مرحله انجام شده و مادران 31 نفر از کودکانی که براساس فرم والدین پرسشنامه علایم مرضی کودکان csi-4)) و پس از انجام مصاحبه ی ساخت یافته بر مبنای ملاکهای چهارمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای تشخیص داده شده بودند، انتخاب شده و پس از تکمیل مقیاس رابطه والد- کودک (cprs)، به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16=n) و کنترل (15=n) قرار گرفتند. سپس برنامه فرزندپروری مثبت به مدت 2 ماه در 8 جلسه ی آموزشی 120 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. لازم به ذکر است 2 تن از مادران گروه آزمایش به دلیل نیمه تمام گذاشتن پژوهش، کنار گذاشته شدند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان جلسات آموزش برنامه فرزندپروری مثبت، کاهش معناداری در نمرات علایم اختلال نافرمانی مقابله ای پیدا کرده است. نتایج همچنین حکایت از تاثیر آموزش برنامه فرزندپروی مثبت بر بهبود تعامل والد- کودک در خرده مقیاس های تعارض و صمیمیت و رابطه کلی داشته است اما در خرده مقیاس وابستگی تاثیر معناداری بر جای نگذاشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش برنامه فرزندپروری مثبت به مادارن بر کاهش علایم نافرمانی مقابله ای فرزندان و بهبود رابطه کلی والد کودک تاثیر دارد و به عنوان یک روش مداخله موثر قابل استفاده می باشد.