هدف از این پژوهش بررسی هوش معنوی و رابطه آن با خلاقیت در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر نجف آباد است. این پژوهش با توجه به هدف کاربردی و نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش شامل، دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر نجف آباد در سال تحصیلی93-1392 که دارای 3 گروه تحصیلی(انسانی، علوم تجربی و ریاضی) است و تعداد آن ها 626 نفر میباشد. در این پژوهش با استفاده از روش طبقه ای تصادفی متناسب با حجم نمونه، تعداد 400 نفر به عنوان نمونه نهایی مشخص شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2007) و پرسشنامه خلاقیت عابدی (1372) بود. نتایج آزمون بیانگر آن است که هوش معنوی و ابعاد آن (تفکر وجودی انتقادی، ایجاد معناداری شخصی، آگاهی متعالی و گسترش آگاهی متعالی) با خلاقیت دانش آموزان و ابعادش (سـ?ال?، بسـط، ابتکـار، انعطـافپذ?ــری) رابطه دارد. علاوه بر آن میزان رابطه آنها در گروه های مختلف نیز متفاوت است به طوری که در گروه انسانی بیشترین رابطه را مولفه هوش معنوی با انعطاف پذیری (0.816) و کمترین رابطه را مولفه هوش معنوی با بسط (0.125) دارد. در گروه تجربی بیشترین رابطه را مولفه هوش معنوی با سیالی (0.840) و کمترین رابطه را مولفه هوش معنوی با بسط (0.280) دارد. در گروه ریاضی بیشترین رابطه را مولفه هوش معنوی با انعطاف پذیری (0.882) و کمترین رابطه را مولفه هوش معنوی با بسط (0.153) دارد. از طرف دیگر نتایج نشان داد میزان هوش معنوی و خلاقیت درگروه¬های مختلف متفاوت است به طوری که به ترتیب هوش معنوی و خلاقیت در رشته تجربی دارای بیشترین میانگین (4.70) ، (2.571) و بعد از آن رشته های انسانی(4.61) ، (2.595) و ریاضی(4.49) ، (2.590) دارای بیشترین میانگین هستند