سلطنت محمدشاه قاجار(1264-1250 ه ق)، در زمره ی مهمترین ادوارتاثیر گذار در حوادث دوره قاجار وتاریخ مذهبی ایران به شمار می رود. در این دوره ارتباط فرهنگی ایران با کشورهای اروپائی افزایش یافت و به موازات آن فعالیت میسیونرهای مذهبی وتاسیس مدارس مذهبی در نقاط مختلف کشور بیشتر شد. همچنین فعالیت گروه شیخیه نیز افزایشی چشم گیر پیدا کرد و در کنار آن جنبش باب توسط سیدعلی محمد باب یکی از علمای شیخیه در اواخر این دوران شکل گرفت که در دوره های بعدی تأثیر زیادی بر اوضاع و احوال ایران باقی گذاشت. با روی کار آمدن حاج عباس آقا ایروانی مشهور به میرزا آقاسی صوفی مسلک به منصب صدارت عظمی و تمایل محمدشاه به وی وصوفیه ، متصوفه توانستند قدرت سیاسی و اجتماعی کشور را به دست بگیرند . در این دوره حکومت ، با کاستن از اقتدار روحانیت رسمی شیعه و محدود ساختن محاکم شرعی تلاش نمود موانعی در راه گسترش نفوذ روحانیت شیعه ایجاد نماید. رساله ی حاضر با تاکید بر نقش محوری روحانیت شیعه در فضای سیاسی وفرهنگی این دوره و اقدامات روحانیون سرشناس آن بویژه سیدمحمدباقر شفتی ،مهمترین حوادث دینی وسیاسی مرتبط با این دوره را مورد بحث قرار می دهد.