در دنیای رقابتی امروزه، نوآوری یک ضرورت و شرط بقای سازمان هاست. نوآوری درک شده سازمانی از عناصر مهم شکل دهنده نوآوری در سازمان ها بوده که بعنوان عاملی حیاتی در بقای سازمان محسوب می گردد. از سوی دیگر، دانش، هسته اصلی ایجاد نوآوری در سازمان است. لذا در این پژوهش برآن شدیم تا با بررسی متغیرهای دانش محور، رابطه میان این متغیرها و نوآوری درک شده سازمانی را مورد مطالعه قرار دهیم. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تعدیلگری موانع فرهنگی درک شده و ارزش رشد شخصی، بر رابطه میان بین بافت ذهنی باز درک شده و نوآوری درک شده سازمانی می باشد. ماهیت تحقیق کاربردی و روش تحقیق پیمایشی-تحلیلی بوده و داده های تحقیق از طریق پرسشنامه¬¬ جمع آوری گردیده است. نمونه آماری را110 نفر از کارشناسان ستادی شرکت برق منطقه ای خراسان که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، تشکیل داد. روایی صوری پرسشنامه با استفاده ازنقطه نظرات اساتید مدیریت و روایی سازه نیز از طریق تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ بزرگتر از 7/0 برای همه متغیرها، پایایی آن را مورد تأیید قرار داد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و با استفاده از نرم افزارspss16و amos20 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده¬های جمع-آوری شده نشان داد که میان بافت ذهنی باز درک شده و نوآوری درک شده سازمانی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین اثر تعدیلگری ارزش رشد شخصی و موانع فرهنگی درک شده بر این رابطه تایید گردید. واژگان کلیدی: نوآوری درک شده سازمانی، بافت ذهنی باز درک شده، ارزش رشد شخصی، موانع فرهنگی درک شده، شرکت برق منطقه ای خراسان