ظهور "گردشگری طبیعی" یا "اکوتوریسم" حاکی از آن است که فرهنگ جهانی ما? امروزه تمایل به تفریح و تفرج در فضاهای باز و طبیعی دارد. لبه های آبی شهرها? یکی از نیرومندترین مکان های جاذب جمعیت بومی و غیر بومی برای گذران اوقات فراغت و همچنین بهره گیری از طبیعت هستند. طراحی مناسب است که یک شهر با لبه آبی را از شهر بدون لبه آبی متمایز می سازد. پس به وسیله طراحی های هدفمند و در خور این منابع ارزشمند? می توان در ارتقای آنها به کانون های گردشگری طبیعی و جذب اکوتوریست کمک قابل توجهی نمود. جذب اکوتوریست? ارتقای سطح اقتصادی? ایجاد اشتغال و حفاظت های زیست محیطی را به دنبال دارد. در این پژوهش به بررسی چگونگی ارتقای شهر مریوان و دریاچه زریوار به کانون گردشگری طبیعی غرب کشور با رعایت الگوهای طراحی شهری مناسب می پردازیم. دریاچه زریوار واقع در بخش غربی شهر مریوان? با داشتن منابع طبیعی غنی? یکی از لبه های آبی توانا در جذب اکوتوریست به محدوده خواهد بود اگر پتانسیل های بالقوه آن شناسایی شوند. اهداف اصلی این پژوهش عبارتند از: - ارتقا کیفیت زیست محیطی و بهبود و حفاظت از محیط زیست طبیعی - ایجاد اشتغال برای ساکنین محلی و افزایش درآمد آنها - ترکیب مناطق دست نخورده طبیعی با فضاهای تفریحی و فرهنگی با حداقل دخالت در طبیعت به منظور پیوند انسان و طبیعت - تاکید بر توسعه گردشگری با محوریت گردشگری طبیعی با توجه به اهداف پژوهش و مطالعات نظری انجام گرفته? سه اصل اجتماعی – عملکردی? زیبایی شناختی و زیست محیطی برای طراحی لبه آبی موفق به عنوان اصول پایه طراحی? در نظر گرفته شده اند. این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده های آن از طریق پرسشگری از گردشگران و مسئولین منطقه مزبور? بررسی های میدانی و مطالعات کتابخانه ای و مطالعه پیشینه تحقیق? تهیه گردیده است. تحلیل اطلاعات به دست آمده? با تکنیک s.w.o.t انجام گرفته تا نقاط قوت? فرصت? ضعف و تهدید محدوده شناسایی شوند. پس از تحلیل پیشنهادهای طراحی مطرح شده و با توجه به اصول پایه (اجتماعی – عملکردی? زیست محیطی و زیبایی شناختی) بازده ترین گزینه با سیاست حفاظت از منابع طبیعی یعنی ارتباط موثر شهر و دریاچه به وسیله محور گردشگری و ایجاد کاربری های فعال و متنوع با رویکرد اکوتوریسمی در اطراف محور و همجوار با دریاچه? انتخاب شده است.