این تحقیق به منظور مقایسه اثرات هماهنگ سازی امواج مغزی بوسیله اصوات بین آئورال و ایزوکرونیک بر کاهش حالت و رگه اضطراب کارکنان یک شرکت تحقیقاتی مهندسی در شهر تهران انجام شده است. جامعه آماری همه کارکنان در آن شرکت بود. کارمندانی که نمراتشان در مقیاس حالت اضطراب یک یا چند انحراف استاندارد بالاتر از حد متوسط بوده به صورت تصادفی به گروه های آزمایشی و کنترل اختصاص یافتند .نمونه پژوهش شامل 45 نفر بود که 15 نفر به اصوات بین آئورال ، 15 به اصوات ایزوکرونیک و 15 نفر به گروه کنترل اختصاص یافتند. طرح پژوهش آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و ابزار مورد استفاده برای جمع آوری داده های پرسشنامه حالت-رگه اسپیلبرگر (stai-y) بود. گروه های آزمایشی به اصوات بین آئورال و ایزوکرونیک که بر روی یک قطعه موسیقی بدون کلام ضبط گردیده بود به مدت 4 هفته و3 جلسه در هر هفته گوش دادند. هر جلسه حدود 20 دقیقه به طول انجامید. در همان زمان، گروه کنترل به موسیقی پس زمینه بدون هیچ گونه اصوات هماهنگ کننده گوش دادند. ارائه و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آمار توصیفی و استنباطی بوسیله تحلیل کوواریانس (ancova) با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. یافته ها نشان داد که هماهنگ سازی امواج مغزی بوسیله اصوات بین آئورال منجر به کاهش معنادار حالت اضطراب (p <0.001) و رگه اضطراب (p <0.018) در مقایسه با گروه کنترل می شود و اصوات ایزوکرونیک منجر به کاهش معنادار حالت اضطراب (p <0.001) می شود ، اما کاهش معناداری بر رگه اضطراب (p <0.068) نسبت به گروه کنترل ندارد.