مکان یابی محور از جمله مسائلی است که در چند دهه اخیر در حوزه مکان یابی مطرح شده است. در مسائل مکان یابی محور به جای ارتباط مستقیم میان هر دو مبدا و مقصد، کالاها و خدمات از طریق مراکزی به نام محور، انتقال می یابند. یکی از مسائل مکان¬یابی محور، مسأله مکان یابی محور پوشش است که شامل تعیین مکان دقیق و بهینه تسهیلات محوری و تخصیص تسهیلات غیرمحوری به آن هاست، به طوری که هزینه (زمان یا مسافت) هر مسیر از یک مقدار مشخص (شعاع پوشش) بیشتر نشود. مسائل مکان¬یابی محور پوشش در دو دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته اند و در حوزه های مختلفی شامل شبکه¬های حمل و نقل و توزیع، شبکه های ارتباطی و مخابراتی، شبکه های پستی، تحویل کالا و غیره کاربرد دارند. از آن جایی که موضوع قابلیت اطمینان در مسائل مکان یابی محور پوشش تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است، در این مطالعه به این موضوع پرداخته شده است. در این پژوهش سه مدل جدید مکان یابی محور پوشش با در نظر گرفتن پوشش جدیدی به نام پوشش نوع دوم ارائه خواهد شد. مدل اول، مدل تک هدفه مکان یابی محور پوشش کامل با در نظر گرفتن محدودیت احتمالی زمان انتظار در صف و مدل دوم، مکان یابی محور حداکثر پوشش دو هدفه با قابلیت اطمینان وابسته به زمان و محدودیت احتمالی هزینه و مدل سوم، مدل غیرخطی مکان یابی محور حداکثر پوشش دو هدفه با هدف کمینه کردن بیشترین درصد بیکاری و محدودیت هزینه استقرار خدمت دهندگان در شبکه می باشد. با توجه به اینکه این مسائل در حوزه مسائل np-hard قرار دارند، از الگوریتم های فراابتکاری شامل الگوریتم ژنتیک (ga)، الگوریتم شبیه سازی تبرید (sa)، الگوریتم رقابت استعماری بهبود یافته (iica)، الگوریتم ژنتیک مرتب سازی نامغلوب ها (nsga-ii) و الگوریتم ژنتیک رتبه بندی نامغلوب ها (nrga) جهت حل سه مدل استفاده شده است. پارامترهای ورودی برخی از این الگوریتم ها توسط روش سطح پاسخ (rsm) تنظیم شده است. در نهایت از چند مثال عددی برای بررسی کارایی الگوریتم ها استفاده کرده ایم.