کنسانتره کالکوپیریت به عنوان بزرگ ترین منبع مس موجود در مقابل انحلال دارای مشکلاتی می باشد که ناشی از تشکیل لایه پسیو بر روی ذرات کنسانتره آن، به خصوص در محیط سولفاتی است. در این پژوهش تاثیر آسیا کاری مکانیکی را به عنوان یک پیش عملیات برای لیچینگ بعدی و همچنین تاثیر آن حین لیچینگ(لیچینگ مکانوشیمیایی) در اسید سولفوریک 9 مولار، در دما و فشار محیط بررسی شد. میزان بازیابی مس در اولین روش به زمان آسیاکاری وابسته بود و با 10 ساعت فعال سازی و زمان 2 ساعت لیچینگ به بالاتر از 20 درصد رسید. اگرچه بعد از 10 ساعت آسیا کاری نرخ لیچینگ به شدت کاهش یافت. بر خلاف آن لیچینگ مکانوشیمیایی کاملا موثر ارزیابی شد و میزان استخراج مس در طول زمان لیچینگ افزایش پیوسته داشت. تاثیر دو اکسیدان آب اکسیژنه و سولفات آهن 3 بار مثبت نیز در هر دو روش لیچینگ بررسی شد، که میزان آن در زمان ثابت 20 ساعت لیچینگ مکانوشیمیایی، به ترتیب به 28 و 33 درصد رسید.