پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه گروهی فرزند پروری مثبت بر میزان ابراز خشم مادران کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی / کمبود توجه و کاهش مشکلات رفتاری این کودکان انجام گرفت. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گمارش تصادفی و روش آماری به کار برده شده تحلیل کواریانس یک متغیری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مادران کودکان بیش فعال / کمبود توجه دبستان های دولتی پسرانه شهرکرد می باشد که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 24 نفر از مادران کودکان بیش فعال / کمبود توجه به عنوان نمونه انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش مقیاس حالت – صفت خشم اسپیلبرگر و پرسش نامه مشکلات رفتاری کانرز ( فرم والدین ) بود. در قالب روش پژوهش آزمایشی ابتدا پیش آزمون در دو گروه اجرا گردید، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی فرزند پروری مثبت قرار گرفتند که این جلسات به صورت گروهی و هفتگی برگزار شد. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه گروهی فرزند پروری مثبت موجب کاهش ابراز خشم مادران کودکان بیش فعال / کمبود توجه شده است و بین گروه آزمایش و کنترل در کاهش ابراز خشم مادران تفاوت دیده شد. از طرفی آموزش برنامه گروهی فرزند پروری مثبت اثر معنا داری بر کاهش نمره کلی مشکلات رفتاری کودکان در مقیاس کانرز والدین نداشته است و تفاوت معناداری بین میانگین مشکلات رفتاری گروه آزمایش و کنترل دیده نشد و در بین زیر مقیاس ها نیز فقط در زیر مقیاس مشکلات بیش فعالی – تکانشگری تفاوت معنادار بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل دیده شد. همچنین نتایج فرضیه های فرعی نشان داد که اثربخشی آموزش برنامه گروهی فرزند پروری مثبت بر کاهش ابراز خشم بیرونی و درونی و افزایش کنترل خشم بیرونی و درونی مادران گروه آزمایش معنادار بوده است اما اثربخشی این آموزش بر کاهش مشکلات سلوک، مشکلات یادگیری، مشکلات اضطرابی و مشکلات روان تنی معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت آموزش برنامه گروهی فرزند پروری مثبت مداخله ای است که ابراز خشم مادران کودکان بیش فعال / کمبود توجه را کاهش می دهد و نیز می تواند باعث کاهش مشکلات بیش فعالی – تکانشگری در کودکان گردد.