تخمین احتمال رویداد بلایای طبیعی یک قدم حیاتی برای ایجاد استانداردها و بطور عام الویت بندی تلاش ها برای کاهش ریسک مخاطرات است. خطر سونامی در ناحیه دریای عمان بطور سنتی توسط معتبرترین سناریو محتمل (مدل قطعی) برای مناطق ساحلی شمالی و جنوبی این ناحیه انجام گرفته و اندک تلاش های احتمالاتی بصورت محدود با فرض مدل بزرگی زمین لرزه بعنوان تنها منبع احتمالاتی شکل گرفته است. در این پایان نامه اولین تلاش جامع برای ارزیابی احتمالاتی خطر سونامی ناشی از زمین لرزه در ناحیه مکران شرقی بعنوان تنها منبع قطعی تولید سونامی انجام گرفته است و نتایج توسط منحنی خطر سالانه برای بنادر مهم ایران و پاکستان واقع در دریای عمان شامل چابهار، پسا بندر، پاسنی و بریس رسم گردیده است. از یکی از الگوریتم احتمالاتی درخت منطقی برای در نظر گرفتن عدم قطعیت های دانشی و نیز عدم قطعیت های تصادفی استفاده شده است. برای اولین بار توان لرزه زایی ناحیه سونامی زا بعنوان عدم قطعیت در درخت منطقی گنجاده شده است و با استفاده از مدل برزگی حداکثر دوره بازگشت بزرگی های مختلف برای گسل های مشخصه ناحیه مکران تعیین گردیده است. سایر عدم قطعیت های بکار رفته در درخت منطقی موقعیت مکانی، هندسه گسل، عمق گسل و عدم قطعیت های مربوط به زوایای گسل است. وزن های شاخه های گسسته درخت منطقی که بیان کننده فرضیه های جایگزین و تفسیر های متفاوت است با توجه به فقدان داده های قطعی تاریخی توسط نظر متخصصان، مطالعات ژئوتکتونیکی ناحیه مکران و استفاده از اندک مطالعات موجود با نگاه به سایر نواحی فرورانش تعیین شده اند.