بخش عمده اراضی کرانه ای استان گلستان در دوره کواترنر زیر پوشش نهشته های لسی قرار گرفت. در این تحقیق این نهشته ها در محدوده ای به مساحت حدود 50 کیلومتر مربع به مرکزیت روستای سید میران در فاصله 12 کیلومتری غرب گرگان از دیدگاه رسوب شناسی و محیط رسوبی مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت. در پیمایش صحرایی از 24 محل نمونه برداری شده و تحت آزمایشات دانه بندی، هیدرومتری، کلسیمتری و تعیین درصد کربن آلی قرار گرفته است. پارامترهای آماری نتایج آزمایشات انجام شده محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس این مطالعات رسوبات تحت مطالعه شده عمدتاً در رده سیلت ماسه ای و گل ماسه ای در سیستم طبقه بندی فولک قرار گرفت. نهشته های لسی منطقه به سه دسته لس های تیپیک، شبه لس (لس های آبرفتی) و نهشته های مرکب شامل لس و رسوبات آبرفتی تقسیم شدند. از این میان حدود به 80 درصد نمونه ها دارای منشاء لسی هستند. جور شدگی بسیار بد اغلب نمونه ها نشان از تفاوت در جنس ذرات و اختلاف در درجه سختی و مقاومت آنها در مقابل عوامل سایشی دارد. شاخص کج شدگی رسوبات درشت دانه تا بشدت درشت دانه است و بر اساس کشیدگی این رسوبات عمدتاً از نوع کشیده تا بسیار کشیده اند. رابطه معنی داری بین میانه ، میانگین ، کشیدگی و کج شدگی نمونه های لسی دیده می شود. بطور متوسط درصد کربنات کلسیم 28 درصد و میزان کربن آلی موجود در لس های منطقه بطور میانگین 53/0 درصد می باشد. منحنی های دانه بندی عمدتاً دارای شکل پارابولیک و نشان دهنده شرایط جریانی بوده و با لسهای حقیقی همخوانی دارد.