ایستگاههای مترو، فضاهای نوینی هستند که در سالهای اخیر به فضای شهری در کشور اضافه شده اند و با اتصال آنها به پایانه های هوایی و زمینی، به نوعی دروازه های جدید شهرها محسوب می شوند. این فضاها توسط هم? مردم شهر مورد استفاده قرار می گیرند، لذا توجه به کیفیت فضایی آنها و نقد معماری و معماری داخلی این فضاها حائز اهمیت است.حال سوالی که مطرح می شود این است که معیارهای معماری داخلی موفق ایستگاههای مترو چیست؟ زیبایی شناسی چه جایگاهی در طراحی ایستگاههای مترو دارد؟ معماری چه کمکی به تعاملات اجتماعی مردم مینماید و چگونه؟ شرایط موجود طراحی و ساخت این ایستگاهها حکایت از محوریت تجهیزات و سازه در طراحی و محاسبه ابعاد ایستگاههاست و معماری داخلی که هنر خلق فضاهای درخور انسانی است به طراحی پوششی برای سازه و تاسیسات زیر کار نزول کرده است. و نتیجه کاذب کاری فراوان در ایستگاههای متروی زیر زمینی کشور است. در پی رسیدن به جواب ابتدا نگاهی به ایستگاههای موجود در کشورهای صاحب تجربه در این زمینه انداخته و سیر تحول آنها بررسی گردید. در ادامه عامل زیبایی شناسی و چیستی آن در نظر اندیشمندان و فیلسوفان را مرور کرده، بر زیبایی شناسی در معماری متمرکز شده و نظر فلاسفه و اندیشمندان و معماران غربی و ایرانی را بررسی شد.سپس با مطالعه ی روانشناسی ادراک در ازدحام، نحوه ادراک مسافران بررسی گردیده تا مهمترین عوامل محرک ادراک در شرایط ایستگاهها بعنوان معیارهای مناسب برای طراحی این فضاها مورد توجه قرار گیرد و عامل انسانی که بنظر میرسد در مقایسه با استانداردهای تجهیزات و سازه به کناری گذارده شده ، جایگاه بایسته ی خویش را بازیابد.