پژوهش حاضر به منظور مقایسه رضایتمندی زناشویی و سلامت روان والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی و عادی در شهر کنگان انجام شد. برای انتخاب نمونه، از والدین کودکان عقب مانده ذهنی و والدین کودکان عادی از روش تصادفی ساده استفاده شد. در مجموع، 100 نفر از والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی و 100 نفر از والدین دارای کودک عادی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه برای سنجش سلامت روان از مقیاس scl-90-r و برای سنجش رضایت زناشویی از مقیاس رضایت زناشویی هنریچ استفاده شد. برای تحلیل داده ها، روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون t مورد استفاده قرار گرفت و نتایج ذیل حاصل شد: الف) بین سلامت روان و ابعاد آن در والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی با والدین دارای کودک عادی، تفاوت معناداری وجود دارد. ب) بین سلامت روان پدران و مادران کودک عقب مانده ذهنی تفاوت معناداری وجود دارد. ج) بین رضایت زناشویی والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی با والدین دارای کودک عادی تفاوت معناداری وجود دارد. د) بین رضایت زناشویی پدران و مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی تفاوت معناداری وجود ندارد. واژه های کلیدی: سلامت روان، رضایتمندی زناشویی، مقیاس scl-90-r، مقیاس رضایت زناشویی انریچ