در این پایان¬نامه یک مدل دو سطحی با هدف کاهش ظرفیت بلااستفاده¬ی ناوگان حمل¬ونقل عمومی ارائه شده که تصمیم¬گیرنده¬ی سطح بالا و پایین آن به ترتیب، متصدی و کاربران سیستم می¬باشند. با استفاده از این مدل، سرویس معمولیِ یک کریدور (خط مجزا) با مجموعه¬ای از سرویس توقف-محدود جایگزین می¬شود. مسیر حرکت اتوبوس¬های سرویس توقف-محدود، بر خلاف سرویس معمولی، به گونه¬ای است که تنها در زیرمجموعه¬ای از ایستگاه¬های طول کریدور توقف می¬کنند. همچنین در این مدل، محدودیتی تعبیه شده که مانع از افزایش بیش از حد تعداد مسافر مازاد می¬شود. بنابراین برای حل این مدل دو سطحی از یک روش فرا ابتکاری ترکیبی به صورت آشیانه¬ای استفاده می¬شود. در مرحله¬ی اول این روش، مسیر سرویس¬ها با استفاده از یک الگوریتم فرا ابتکاری تعیین شده و در مرحله¬ی دوم، با استفاده از یک الگوریتم ابتکاری، تواتر هر سرویس تعیین می¬شود. برای تعیین مسیر، از الگوریتم¬های فرا ابتکاری جستجوی محلی تکرارشونده، بازپخت شبیه¬سازی شده و جستجوی ممنوعه، به طور مجزا استفاده می¬شود. در مرحله¬ی سوم، با مشخص شدن مسیر و تواتر سرویس¬ها، مسئله¬ی سطح پایین یا تخصیص مسافر برای ارزیابی مقدار هدف حل می¬شود