با ملاحظه اهمیت موضوع بالندگی سازمانی و نقش آن در شکل گیری بسیاری از رفتارهای سازمانی افراد، هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ادراکات آموزگاران دبستان های شهر اهواز نسبت به بالندگی سازمانی در آموزش و پرورش و حمایت سازمان از بالندگی در تدریس است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. حجم جامعه آماری برابر با 2813 نفر و حجم نمونه، بر اساس فرمول کوکران 257 نفر می¬باشد که با روش نمونه گیری تصادفی مرحله¬ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بالندگی سازمانی و پرسشنامه محقق ساخته ادراکات آموزگاران از حمایت سازمان از بالندگی در تدریس بود که روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ مشخص شد که نتایج آن برای نتایج آن برای کل پرسشنامه بالندگی سازمانی و مولفه¬های کارتیمی، انطباق، ترکیب سازمان، اطلاعات و ویژگی های شخصی به ترتیب برابر 97/0؛ 91/0؛ 88/0؛ 92/0؛ 90/0 و همچنین برای برای کل پرسشنامه حمایت از بالندگی در تدریس و مولفه-های بالندگی در روش تدریس، طراحی و ارزشیابی به ترتیب 93/0، 87/0، 68/0، 86/0 به دست آمد. داده های بدست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون t تک گروهی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین بالندگی سازمانی و مولفه های آن با بالندگی در تدریس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین خرده مولفه های بالندگی سازمانی خرده مولفه های کارتیمی و اطلاعات قادر به پیش بینی ادراکات سازمان از حمایت از بالندگی در تدریس می باشند. همچنین نتایج آزمون t تک گروهی نشان داد که بالندگی سازمانی در حد متوسطی می باشد اما با نقطه مطلوب فاصله دارد.