روابط دوجانبه عراق با ایران از گذشته های دور تاکنون همواره پر تنش بوده است،به گونه ای که طی قرون و دهه های اخیر این روابط طیف متنوعی از مناسبات مسالمت آمیز تنش، خصومت و جنگ تمام عیار را شامل می شود. دو کشور به طور دائم در تلاش برای حل این منازعات با سازو کارهای حقوقی بوده اند که از مهمترین این اقدامات ،انعقاد قرارداد 1975 الجزیره می باشد.عهدنامه ی الجزیره با در نظر گرفتن نحوه ی تدوین محتوایی و جزئیات حقوقی آن از جامعیت لازم برخوردار است.این قرارداد کاملترین عهدنامه برای مدیریت درازمدت اختلافات ژئوپلتیکی بین ایران و عراق است و اروندرود بطور طبیعی یک خط مرزی را تشکیل می دهد .اگرچه بعضی از دولتمردان فعلی عراق دیدگاه های جدید وگاهی مغرضانه در مورد این قرارداد دارند،به هر حال اجرایی کردن کامل عهدنامه و پایبندی دو کشور به آن پروتکل الحاقی تامین کننده ی منافع جمهوری اسلامی ایران است.این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که بهبود مناسبات ایران و عراق چه تاثیری بر اجرایی شدن مفاد قرارداد 1975 داشته است؟