مواد ضدانعقاد افزودنی هایی هستند که از لخته شدن خون و یا پلاسما جلوگیری می کنند. هپارین ماده ضد انعقاد طبیعی است که در خون وجود داشته که از تبدیل پروترمبین به ترومبین و یا فیبرین از فیبرینوژن جلوگیری کرده و مانع انعقاد خون می گردد. edta به عنوان یک ماده شلاته کننده عمل می نماید که بهترین نوع ضد انعقاد برای مطالعه گسترش خون محیطی است و برای تستهای انعقادی مصرف نمی شود. محلولهای سیترات نیز از طریق غیر فعال نمودن کلسیم خون اثر ضد انعقادی دارند. با توجه به این که برخی از مواد ضد انعقادی روی برخی از پارامتر های بیوشیمیایی اثر نامطلوب دارد و می تواند تشخیص را دچار اختلال کند، انتخاب صحیح نوع ماده ضد انعقاد و رعایت مقدارمناسب آن بسیار مهم می باشد. از طرفی در مورد تاثیر نوع ماده ضد انعقاد بر روی پلاسما ماهی مطالعات کمی انجام شده است، لذا این پژوهش به منظور بررسی تاثیر نوع ماده ضد انعقاد بر برخی فاکتور های بیوشیمیایی ماهی کپور(پلاسما) در مقایسه با مقادیر مشابه در سرم ماهی کپور انجام شد. تعداد 120 ماهی کپور معمولی سالم و تقریبا هم اندازه تهیه گردید و پس از تقسیم به 4 گروه 30 تایی، به طور تصادفی از هر گروه 15 ماهی جدا و خون گیری از قلب به عمل آمد و به سه لوله حاوی مواد ضد انعقاد مختلف edta ، هپارین و سیترات سدیم و یک لوله فاقد ماده ضد انعقاد اضافه گردید و آزمایش بر روی پلاسما و سرم انجام شد. در گروه های حاوی هپارین تغییرات معنی داری در غلظت پارامترهای کلسترول، اوره نسبت به سرم مشاهده شد (p<0.05). در گروه های حاوی edta، تغییرات معنی داری در غلظت آلبومین نسبت به سرم مشاهده شد (p<0.05). در گروه های حاوی سیترات سدیم تغییرات معنی داری در غلظت آلبومین و فعالیت alp وast نسبت به سرم مشاهده شد (p<0.05). چون این تغییرات معنی دار بیشتر در گروه های حاوی ماده ضد انعقاد هپارین بوده است، این نتیجه حاصل شد که هپارین می تواند ماده ضد انعقاد خوبی برای اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی خون ماهی باشد و کمترین تغییرات را در میزان فاکتورهای بیوشیمیایی ایجاد می کند و زمانی که سرم در دسترس نیست و یا نگه داری آن مشکل است، هپارین از ارزشی برابر سرم در اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی برخوردار است.