هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی شکاف نسلی میان مادران و دختران با تاکید بر عامل تحصیلات در شهر تهران به روش کمی بوده است. جامعه آماری پژوهش در بخش کمی دختران جوان 14 ساله به بالا و مادرشان در منطقه 14 شهر تهران بوده است. تعداد نمونه این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 384 زوج به دست آمد و نمونه گیری به روش تصادفی و طبقه ای انجام شد. به منظور گردآوری اطلاعات از تکنیک پرسشنامه استفاده شد. چهارچوب نظری مورد استفاده در این مقاله بر پایه ی نظرات کلان در حوزه شکاف نسلی بود. نتایج پژوهش در بخش کمی حاکی از این بود که بین دو نسل مادران و دختران برحسب سنجش سطح تحصیلات مادران از میان متغیرهای وارد شده در معادلات t و اسپیرمن و کروسکال به ترتیب متغیرهای فردگرایی، میزان مشارکت اجتماعی، شکاف نسلی معنادار نیستند. به این معنا که مادران با سطح تحصیلات پایین تر از روحیه ی فردگرایی بالاتری برخوردار بودند. لذا تحصیلات بالای مادران تأثیر و تفاوت چندانی بر روی فردگرایی دخترانشان و همچنین روی خود مادران ایجاد نکرده و میزان مشارکت اجتماعی در میان مادران با سطح تحصیلات پایین تر بیش تر بوده یعنی وجود تحصیلات بالا لزوم مشارکت اجتماعی مادران نبوده و تأثیر چندانی هم بر روی مشارکت اجتماعی دخترانشان نداشته و شکاف نسلی میان مادران و دخترانشان با توجه به متغیر تحصیلات رابطه ی مستقیم و تأثیر گذاری نمی باشد. متغیرهای پذیرش تغییرات و پذیرش نوگرایی معنادار گشته اند به این معنا که بین سطح تحصیلات مادران و پذیرش نوگرایی تفاوت معناداری وجود دارد و مادرانی که از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار هستند آمادگی بیشتری برای دگرگونی جدید از خود نشان می دهند و برای حفظ الگوها و شیو ه های قدیمی در برابر الگوهای جدید مقاومت کمتری از خودشان نشان می دهند و باعث از بین رفتن جمود فکری می شوند. کلید واژه: نسل ـ شکاف نسلی ـ نوگرایی ـ مشارکت اجتماعی ـ فردگرایی ـ تحصیلات