قابهای خمشی فولادی در نواحی با خطر لرزه خیزی زیاد و خیلی زیاد با شکل پذیری متوسط یا زیاد طراحی می شوند. این قابها با تحمل تغییرشکلها و دورانهای پلاستیک بزرگ در محل مفصلهای پلاستیک اعضا و اتصالات، دارای شکل-پذیری و ظرفیت استهلاک مناسب می باشند. بنابراین در طراحی لرزه ای این قابها، ضریب رفتار بزرگی در نظر گرفته می شود و نیروهای طراحی آنها نسبت به سایر سیستمهای سازه ای کمتر است. مقاوم سازی قابهای خمشی فولادی موجود، در مواردی نظیر حادثه های پیش بینی نشده، زلزله های شدید یا تغییر کاربری سازه ضرورت پیدا می کند. یکی از روش هایی که می تواند برای مقاوم سازی لرزه ای این قاب ها مورداستفاده قرار گیرد، استفاده از دیوار برشی فولادی غیرمتصل به ستون های کناری به همراه مهاربندهای کششی است. در این پایان نامه، ابتدا مدل اجزای محدود دو نمونه آزمایشگاهی، در نرم افزارهای اجزای محدود ساخته شده و نتایج تحلیل آن، با داده های آزمایشگاهی، مقایسه شده است؛ نمونه اول، قاب مفصلی مقاوم¬سازی شده با دیوار برشی غیر متصل به ستون¬های کناری و مهاربند و نمونه دوم، قاب خمشی فولادی بدون مهاربند می باشد. پس از اثبات دقت این مدل¬های اجزای محدود، مدل اجزای محدود قاب خمشی فولادی مقاوم¬سازی شده با دیوار برشی غیرمتصل به ستون های کناری و مهاربند ایجاد شده است. نتایج تحلیل این مدل اجزای محدود، با نتایج سه روش مقاوم سازی دیگر که عبارتند از سیستم مهاربند ضربدری نبشی، سیستم مهاربند ضربدری کابلی و سیستم مهاربند ضربدری کابلی که از داخل غلاف استوانه¬ای عبور داده شده است، مقایسه می شود. نتایج تحلیل اجزای محدود، نشان می دهد که استفاده از این روش مقاوم سازی، موجب می شود مقاومت جانبی سازه به اندازه 50 درصد افزایش یابد، در حالی که مدل دارای شکل پذیری مناسب می¬¬باشد و نیاز به تقویت ستون های کناری محدود خواهد بود.