پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قصه¬گویی در نشاط و سازگاری اجتماعی دانش¬آموزان دوره¬ی دبیرستان صورت گرفت. جامعه¬ی آماری شامل کلیه¬ی نوجوانان عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر مشهد بود که از آن نمونه¬ای به حجم36 نفر به شیوه¬ی در دسترس انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. به منظور جمع¬آوری داده¬ها از دو پرسشنامه¬ی شادکامی آکسفورد و سازگاری دانش¬آموزان استفاده شد که در ایران از پایایی و اعتبار مناسبی برخوردار هستند. طرح پژوهش از نوع نیمه¬آزمایشی بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه¬ی 40 دقیقه¬ای مورد قصه¬گویی قرار گرفتند. در پایان نیز نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که بین نشاط(05/0> p و 5/18= f) و سازگاری اجتماعی (05/0 > p و 35/4= f) دو گروه آزمایشی و کنترل در پس¬آزمون تفاوت معناداری وجود دارد.