اثر دما و حلال های آلی قطبی متانول، اتانول، 1و2 اتان دی اُل، 1-پروپانول، 1-بوتانولو 1و2 پروپان دی اُل روی رفتار جذب سطحی و مایسلی شدن سورفکتانت مایع یونی 1-دودسیل-3-متیل ایمیدازولیوم بروماید([c12mimbr])و سورفکتانت معمولی دودسیل تری متیل آمونیوم بروماید(dtab)با استفاده از تکنیک های هدایت سنجی و اندازه گیری کشش سطحی مورد بررسی قرار گرفته است. عموما مقادیر غلظت بحرانی مایسل (cmc) هر دو سورفکتانت با افزایش دما افزایش می یابد. تمرکز اصلی روی اثر حلال های آلی اضافه شده بر روی غلظت بحرانی تشکیل مایسل(cmc)،درجه تفکیک یون متقابل مایسل ها(cmc)، کشش سطحی درcmc(cmc(، بازده جذب (pc20)، کاهش موثر کشش سطحی (cmcγcmc)، ماکسیمم غلظت مازاد سطح(maxγ)، حداقل سطح اشغال شده توسط هر کدام از مولکول های سورفکتانت در سطح مشترک هوا/محلولamin)) و انرژی گیبس مولی مایسلی شدن(g˚m∆) )برای هر دو سورفکتانت بررسی شده، در محلول های آبی می باشد.نتایج نشان می دهند کهمتانول، 1و2 اتان دی اُل و 1و2پروپان دی اُل به عنوان یک حلال کمکی عمل می کنند وcmcهر دو سورفکتانت بررسی شده در محلول های آبی را به صورت خطی کاهش می دهند.در حالی که حلال های آب گریز تر 1-پروپانول و 1-بوتانول به عنوان یک سورفکتانت کمکی عمل می کنند و cmcدر حضور آن ها کاهش می یابد. اتانول دارای رفتاری دو گانه است؛ به این صورت کهcmcمربوطبه dtabدر محلول های آبی را کاهش می دهد در حالی-کهcmcمربوطبه[c12mimbr]در محلول های آبی را افزایش می دهد. همبستگی قابل قبولی بین انواع خواص بین سطحی با نفوذپذیری الکتریکی حلال های آلی اضافه شده وجود دارد. اثر حلال های آلی اضافه شده بر روی فعالیت سطحی و رفتار تجمعیسورفکتانت مایع یونی و سورفکتانت کاتیونیمعمولی در محلول های آبی مقایسه شده است.