در این پایان نامه ناحیه تحت پوشش برای شبکه های رله چند آنتنی با تکنیک کدبردار و گسیل و‏ تکنیک ‎‎تقویت کن و گسیل آنالیز شده است. با در نظر گرفتن ترکیب کانال های از رمق افتادگی رایلی و رایسین و به ازای دو موقعیت متفاوت برای ایستگاه های رله‏، مسأله بیشینه کردن ناحیه تحت پوشش به ازای نرخ ارسال ثابت مورد بررسی قرار گرفته است و موقعیت بهینه رله به هدف بیشینه کردن ناحیه تحت پوشش بدست آورده شده است. با فرض وجود همبستگی فضایی بین آنتن های فرستنده و گیرنده‏، ناحیه تحت پوشش برای کانال رمق افتادگی بدون همبستگی فضایی و با همبستگی فضایی مقایسه شده است. همچنین‏، شرایطی در نظر گرفته شده که دو ایستگاه رله مجاور در ارسال سیگنال ها از منبع به مقصد همکاری نمایند. سپس بصورت تحلیلی رابطه ای ریاضی برای ضریب افزایش ناحیه پوشش با ‎‎‎همکاری نسبت به حالت بدون همکاری بدست آورده شده است. با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو‏، ناحیه تحت پوشش‏ و کران های ظرفیت برای کانال های از رمق افتادگی متفاوت و برای موقعیت های مختلف ایستگاه رله مطالعه شده است. همچنین‏، تأثیر تعداد آنتن های فرستنده/گیرنده و تأثیر ضریب تقویت رله در تکنیک تقویت کن و گسیل بر ناحیه تحت پوشش بررسی شده است. علاوه بر آن‏، نتایج بدست آمده برای کانال رله چند آنتنی با تکنیک تقویت کن و گسیل‏‏، با نتایج قبلی حاصل برای کانال رله چند آنتنی با تکنیک کدبردار و گسیل مقایسه شده است.