ساچمه زنی یکی از روش های کار پلاستیک شدید برای بهبود خواص مکانیکی به ویژه در اتصالات جوش می باشد. در این روش با اعمال تنش های فشاری شدید در سطح، اندازه دانه در یک ناحیه سطحی کاهش یافته که منجر به افزایش سختی و استحکام می شود. همچنین ریزساختار در ناحیه متاثر از ساچمه زنی، به صورت لایه ای تبدیل می شود. در این تحقیق تاثیر پارامترهای عملیات ساچمه زنی (اندازه ی ساچمه، درصد پوشانندگی و فشار هوا) بر ضخامت ناحیه متاثر از ساچمه زنی و ضخامت لایه ها بررسی گردید. عمل ساچمه زنی روی منطقه جوش غیر مشابه فولاد زنگ نزن دوفازی 2205 به فولاد زنگ نزن آستنیتیl316 انجام پذیرفت. همچنین تاثیر این تغییرات بر ریزسختی و مقاومت به خوردگی در محلول nacl 5/3 درصد وزنی مورد مطالعه گرفت. اندازه ساچمه ها in0110/0 و in0170/و in0230/0 ، درصدهای پوشانندگی %20000، %40000و 60000% و فشار هوا نیزpsi 45،psi 65 و psi 90 انتخاب گردید. مشخصات ریزساختاری در ناحیه متاثر ازساچمه زنی توسط میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدان(fesem) و میکروسکوپ نیروی اتمی(afm) مورد بررسی قرار گرفت. ریزسختی سنجی به روش ویکرز و بررسی رفتار خوردگی نیز به روش پلاریزاسیون پتانسیودینامیک چرخه ای انجام شد. نتایج آزمون ها، ضمن معرفی شرایط لازم برای دستیابی به ناحیه نانوساختار بر روی سطح، نشان داد که با افزایش درصد پوشانندگی و افزایش اندازه ساچمه، ضخامت لایه ها کاهش و ضخامت ناحیه متاثر از ساچمه زنی افزایش یافت. این پدیده موجب افزایش سختی شده، اما مقاومت به خوردگی در برخی از نمونه ها کاهش و در برخی از نمونه ها افزایش یافت.