پژوهش حاضر به منظور بررسی اهمال کاری و فرسودگی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در استان تهران بود که در سال تحصیلی 93-92 مشغول تحصیل بودند. ابتدا دانشگاه های تهران را به 2 دسته دانشگاه های صنعتی و جامع تقسیم کرده و از هر دسته 2 دانشگاه به صورت تصادفی انتخاب شد. نمونه ای مشتمل بر 430 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی به تفکیک جنس، دانشکده، دوره و دانشگاه به صورت تصادفی طبقه ای و متناسب با حجم انتخاب شدند و دو پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی (لی، 1986) و فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 1997) را تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از ضریب هم بستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اهمال کاری تحصیلی با 3 بعد فرسودگی (خستگی تحصیلی، ناکارآمدی تحصیلی و بی علاقگی تحصیلی) رابطه مستقیم دارد و اهمال کاری تحصیلی، سه بعد فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کند. هم چنین نتایج حاکی از آن بود که دستاورد تحصیلی بطور منفی با اهمال کاری تحصیلی و سه بعد فرسودگی تحصیلی رابطه دارد و دستاورد تحصیلی بوسیله ناکارآمدی تحصیلی (یکی از ابعاد فرسودگی تحصیلی) پیش بینی می شود. علاوه بر این یافته های جانبی پژوهش نشان داد که اهمال کاری و خستگی تحصیلی در مردان بیشتر از زنان است، دانشجویان دانشکده مهندسی بیشترین میزان اهمال کاری و خستگی تحصیلی را نسبت به سایر دانشکده ها تجربه می کنند. هم چنین میزان اهمال کاری و ناکارآمدی تحصیلی در میان دانشجویان دوره ارشد بیشتر از دانشجویان دوره دکتری است و نیز اهمال کاری و خستگی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه های صنعتی بیش از دانشجویان دانشگاه های جامع است. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده و پیشنهاداتی برای انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه مطرح شده است.