سبک شناسی روشی نقدی است که به بررسی سطح زبانی وفکری متن ادبی می¬پردازد، تا بتواند مهم ترین عناصر تشکیل دهنده¬ی آن را کشف کند، به همین دلیل متن ادبی را اساس کار خویش قرار می¬دهد و به بررسی آن همت می¬گمارد. پژوهش پیش¬ روی با روش توصیفی_تحلیلی به بررسی سبک شناسانه چهار سروده شاعر مصری"أمل دنقل"(1940-1983م) همچون«لا تصالح، من مذکرات المتنبی فی مصر» «سرحان لا یتسلم مفاتیح القدس» «مقابلة خاصة مع ابن نوح» پرداخته و به این نتیجه رسیده است که این شاعر افزون بر اینکه در حوزه مفهومِ شعری حرفی برای گفتن دارد، در حوزه زبان و بیان شعری نیز توجه منتقدان ادبی را به خود جلب کرده است. وی می کوشد تا از فرایند خودکاری زبانِ شعری بپرهیزد و به تکرار مکرر زبان پیشینیان نپردازد تا از این رهگذر به هنری تر شدن سخن و تأثیرگذاری بیشتر آن بر خواننده کمک کند و شعری به او ارائه دهد که برجستگی زبانی و تاثیرگذاری مشخصه اصلی آن است. دیگر اینکه شاعر با کاربست تکنیک¬های متعدد در راستای تاکید بر موضوع عدم صلح وسازش با اسرائیل، تمام تلاش خویش را به کار بسته است. همچنین از بررسی سروده¬های شاعر که سرشار از دلالت¬ها¬ و معانی گوناگون است چنین استنباط می¬شود که شاعر در ورای معانی به کار رفته در تلاش است تا تمام انسان¬هایی که زیر یوغ ستمگران مورد ظلم واقع می¬شوند را به شورش و انقلاب و پایداری فرا ¬خواند. دیگر اینکه محور و اندیشه اصلی سروده هایش تاکید بر حفظ وحدت عربی و عدم تفرقه و چند دستگی است و برای به ترسیم کشیدن اوج زبونی و خواری هموطنانش، شخصیت های نمادین و انقلابی و از جان گذشته را به تصویر می کشد. افزون اینکه با کاربست تکنیک¬های متعدد، به ترسیم دغدغه¬های سیاسی و اجتماعی خود و ملت کشورش می پردازد.