یکی از مهم ترین پدیده های جمعیتی حاصل از توسعه اقتصادی و صنعتی شدن کشورها، رشد سریع شهرها و جمعیت شهرنشین است و رشد شهرنشینی در ایران نقشی پیشرو در افزایش مصرف انرژی ایفا می کند. با گسترش شهرنشینی و توسعه شهرها به همراه افزایش شتابان جمعیت و توسعه فعالیت های صنعتی، نیاز به مصرف انرژی از انواع گوناگون بیشتر شده و به دنبال رفع این نیازها، افزایش تقاضای مصرف انرژی را در پیش خواهیم داشت. بنابراین در این پایان نامه سعی می شود اثر شهرنشینی بر میزان مصرف انرژی بررسی شود و سیاست های موثر برای بهره مندی از پتانسیل جمعیت شهرنشین از تأثیری که بر مصرف انرژی دارد ارائه شود . با استفاده از مدل اثرات استوکاستیک با رگرسیون بر روی جمعیت، منابع و تکنولوژی(stirpat) و مجموعه ای از داده های پانل متوازن 28 استان کشور ایران و در دوره ی زمانی 1379 تا 1388، یافته ها نشان می دهد که اثر رشد شهرنشینی بر میزان مصرف انرژی مثبت و معنادار است. این یافته های تجربی نه تنها به پیشبرد ادبیات موجود کمک می کند، بلکه همچنین شایسته توجه بیشتر سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری به این نتایج است.