این مطالعه در سال 1392 به صورت گلدانی و با هدف بررسی اثرات تغذیه معدنی خاک با کود های فسفر و پتاسیم بر تثبیت بیولوژیکی نیتروژن در سویا تحت تنش غرقابی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‏‏های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. فاکتورها شامل تلقیح بذرها با باکتری rhizobium jponicom در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، شدت تنش غرقابی در چهار سطح (0، 5، 10 و 15 روز) در مرحله رشد رویشی و قبل از گره بندی و تغذیه معدنی با کودهای فسفر و پتاسیم در سه سطح (سطح اول شامل صفر کیلو گرم کود فسفر در هکتار + صفر کیلو گرم پتاسیم در هکتار، سطح دوم شامل 100 کیلو گرم کود فسفر در هکتار + 75 کیلو گرم کود پتاسیم در هکتار و سطح سوم شامل150 کیلو گرم کود فسفر در هکتار و 150 کیلو گرم کود پتاسیم در هکتار) بودند. سطوح مختلف تنش غرقابی چه در بوته های سویای حاصل از بذرهای تلقیح شده با باکتری ریزوبیوم و چه در بوته های حاصل از بذرهای بدون تلقیح منجر به کاهش خطی سطح برگ، وزن خشک برگ، ارتفاع بوته، وزن خشک ساقه و نسبت بخش هوایی به زیر زمینی شد و مصرف کودهای فسفر و پتاسیم در شرایط تلقیح بذرها با باکتری ریزوبیوم بطور معنی داری این صفات را بهبود بخشید. پارامترهای فلورسانس کلروفیل تحت تاثیر تنش غرقابی کاهش یافته و با تلقیح بذرهای سویا با باکتری ریزوبیوم بطور معنی داری افزایش یافتند. میزان رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کاروتنوئیدها) در هر دو شرایط تلقیح بذرهای سویا با باکتری ریزوبیوم و عدم تلقیح بذر با این باکتری و نیز در سطوح مختلف تغذیه ای با افزایش طول دوره تنش غرقابی کاهش یافتند. نتایج نشان داد که در هر دو سطح تلقیح بذرها با باکتری ریزوبیوم و عدم تلقیح، با افزایش طول دوره تنش غرقابی میزان عناصر npk در برگ، ساقه و دانه سویا به طور خطی کاهش یافت. در هر دو سطح از عامل تلقیح بذر با باکتری، عملکرد دانه در بوته با افزایش شدت تنش غرقابی روندی کاهشی نشان داد. همچنین، در هر دو سطح تلقیح و عدم تلقیح بذر سویا با باکتری ریزوبیوم بین مصرف و عدم مصرف کودهای فسفر و پتاسیم اختلاف معنی داری وجود داشت و با مصرف این کودها عملکرد دانه در بوته افزایش یافت. در هر سه سطح از عامل تغذیه معدنی با کودهای فسفر و پتاسیم، عملکرد دانه در بوته سویا با افزایش طول دوره تنش غرقابی روندی کاهشی نشان داد.