تهران در 26 شهریور سال1320 توسط نیروهای متفقین اشغال گردید.کشیده شدن این جنگ به تهران که آشکارا نشانه نقض بی طرفی ایران در جنگ بود؛ آسیبهایی را در زمینه اجتماعی برای مردم تهران به همراه آورد. دغدغه اصلی این پژوهش بررسی این موضوع است که اولاً این آسیبها از چه نوعی بودند و دوماً چه تأثیری بر طبقات اجتماعی مردم گذاشتند. در همین راستا با اتکا بر اسناد و روزنامه ها که مهم ترین منابع این دوره هستند،آنها را بررسی کرده و با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به تجزیه و تحلیل آنها پرداختیم . دستاوردها نشان دادکه آسیب های اجتماعی انواع مختلفی را شامل می شود که آنها را به دو دسته کوتاه مدت و بلند مدت تقسسیم کردیم. از پیامدهای کوتاه مدت می توان به قحطی و کمبود اقلام مصرفی مردم،گرانی، بیماری و ناامنی اشاره کرد و از پیامدهای بلند مدت مهاجرت به تهران، قوت یافتن حس ناسیونالیسم و افزایش حضور آمریکایی ها در ایران را برشمردیم. با پایان یافتن جنگ اگر چه پیامدهای کوتاه مدت تمام شد، اما پیامدهای بلند مدت همچنان ادامه داشت و مشکلاتی را برای مردم به وجود آورد. بر اثر به وجود آمدن این آسیبها بافت طبقاتی مردم تهران دچار تغییراتی گشت؛ از سویی تعدادی از افراد سودجو مانند دلالان، محتکران و بازرگانان عمده سطح زندگی خود را بالا بردند و از طرفی گروه کثیری از طبقات پایین جامعه به سوی فقر و نیستی کشیده شدند. از سوی دیگربا مهاجرت تعداد زیادی از مردم نواحی مختلف به خصوص کشاورزان به تهران، طبقه جدیدی از این مهاجران در شهر پدیدار گشت که به صورت عمده به قشر فقیر شهر تزریق شدند و مشکلات فراوانی برای دولت و مردم پایتخت به وجود آوردند، که این پژوهش به بررسی آنها پرداخته است.