تحقیق حاضر گفتمان روابط قدرت در سخنرانی های جورج بوش، رییس جمهور پیشین ایالات متحده، را مورد مطالعه قرار داده است. با عنایت به ساختارهای دستوری و واژگان خاصی که در متن سخنان وی به کار رفته، محقق کوشیده است تاثیر خطابه های سیاسی وی بر ذهن مخاطبان و در اقناع افکار عمومی در تهاجم نظامی به عراق در سال 2003 میلادی را مورد بررسی موشکافانه قرار دهد. این نقد و بررسی بر اساس زبان شناسی نقش گرای هالیدی به انجام رسیده است. برای نیل به چنین هدفی، پانزده متن مصاحبه و سخنرانی جورج بوش از سایت های مختلف گردآوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نقد و تحلیل متن ها، استراتژی های گفتمانی، لایه های معنایی پنهان ساختاری و واژگانی در سخنرانی ها استخراج و توضیح داده شده اند. جلوه های زبان شناختی که در متن های سخنرانی و مصاحبه های جورج بوش در باره ی توجیه اشغال عراق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند عبارتند از: کاربرد وجه مجهول به جای معلوم، ساز و کار آغازه-پایانه، اسمی سازی، ساز و کار تعدی، و زبان احساس بر انگیز. تجزیه وتحلیل موارد یاد شده به این نتیجه گیری دست می یابد که که جورج بوش در گفتمان سیاسی خود زبان را به گونه ای عوامفریبانه و ماهرانه به کار گرفته و در راستای موجه جلوه دادن تهاجم ایالات متحده به عراق کوشیده است افکار عمومی جهان را قانع کند که صدام حسین رییس جمهور وقت عراق امنیت جهان را تهدید می کند و باید مورد حمله قرار گیرد. علاوه بر این ها، وی با به کارگیری استراتژی های زبان شناختی کوشیده است برتری نظامی-سیاسی و رهبری کشورش در عرصه جهانی را به ذهنها القا کند