جهت پویایی یک سیستم آموزشی همواره باید این سیستم در معرض ارزشیابی قرار گیرد تا نقاط ضعف و قدرت آن مشخص گردد. در واقع ارزشیابی آموزشی به منظور ایجاد ملاک هایی روشن و واضح جهت قضاوت درباره چگونگی عملکرد نظام آموزشی انجام می گیرد که در نهایت هدف آن بهبود کیفیت آموزشی و ایجاد بهره وری بیش تر در آن نظام است. هدف این پژوهش به منظور بررسی ارزیابی درونی گروه آموزشی باستان¬شناسی در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی پژوهشی می¬باشد. جامعه آماری شامل مدیر گروه، اعضای هیات علمی، دانشجویان می¬باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش بصورت اتفاقی بوده است که نمونه آماری در این پژوهش شامل مدیر گروه گروه باستان¬شناسی، 5 نفر از اعضای هیات علمی و 78 نفر از دانشجویان می¬باشد. برای گردآوری اطلاعات از سه نوع پرسشنامه مدیر گروه، اعضای هیات علمی و دانشجویان استفاده شده است. داده¬های پرسشنامه مدیر گروه و اعضای هیات علمی در دانشگاه و دانشجویان در چارچوب تعداد و حجم نمونه در مکان¬های دانشگاه و خوابگاه¬ها جمع¬آوری شده است. در این پژوهش با توجه به مقیاس¬های اندازه¬گیری و داده¬های موجود، برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از وضعیت موجود عامل¬ها، بر اساس الزامات مصوبه کمیته ارزیابی درونی گروه آموزشی باستان¬شناسی که مشخص کننده وضعیت مطلوب گروه می¬باشد، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج داده¬ها نشان می¬دهد که عامل¬ مدیریت و سازماندهی گروهی، اهداف و رسالت گروه، عامل هیأت علمی، عامل دوره¬های آموزشی و برنامه¬¬های درسی گروه، عامل امکانات و تجهیزات آموزشی سطح نسبتامطلوب کسب کردند. اما عامل دانشجویان در سطح مطلوب و فرایند یاددهی- یادگیری در سطح نامطلوب بدست آمده است. در مجموع گروه سطح نسبتامطلوب را کسب کرد.