پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین آرزوهای شغلی و جامعه پذیری سازمانی در میان کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی و به شیوه میدانی بود. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان مرد و زن ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور320 نفر بودند، که با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند 263 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد آرزوهای شغلی بیگلیاردی و همکاران و جامعه پذیری سازمانی بر اساس مدل تائورمینا استفاده شده است. از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، آزمون tمستقل وanova ) استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین آرزوهای شغلی و مولفه های آن (شایستگی فنی/کارکردی، شایستگی مدیریت عمومی، ثبات سازمانی، خلاقیت کارآفرینانه، خدمت یا تاثیر داشتن، خودمختاری/استقلال، سبک زندگی و چالش محض) با جامعه پذیری سازمانی و ابعاد آن (دریافت آموزش، تفاهم، حمایت کارکنان و چشم انداز از آینده سازمان) رابطه مثبت و معنادار در سطح (p<0.01) وجود دارد. همچنین مشخص شد که مولفه های شایستگی مدیریت عمومی و ثبات سازمانی می توانند به طور مثبت و معنی دار جامعه پذیری سازمانی را پیش بینی کنند.. همچنین نتایج نشان داد بین نظرات کارکنان در خصوص آرزوهای شغلی و جامعه پذیری سازمانی آنان بر اساس خصوصیات دموگرافیک (جنس، سن، سنوات خدمت، تاهل و محل کار ) تفاوت وجود ندارد. فقط در خصول محل خدمت تفاوت وجود داشت بنابراین آرزوهای شغلی کارکنان در تسهیل جامعه پذیری آنان نقش موثری دارد.