سازه های مرکب تیر فولادی و ستون بتنی نوع جدیدی از قاب های سازه ای می باشند که در چند دهه اخیر بیشتر مورد توجه واقع شده اند. یکی از مهم ترین قسمت های این سازه ها اتصالات آن است. تحقیقاتی که تاکنون در زمینه رفتار سازه های مرکب تیر فولادی و ستون بتنی انجام شده، بیشتر روی اتصالات در حالت تیر عبوری از ناحیه اتصال متمرکز بوده و در زمینه اتصالات با ستون عبوری از ناحیه اتصال تحقیقات زیادی صورت نگرفته است. هدف از انجام این پایان نامه بررسی نوع اتصال حالت ستون عبوری از ناحیه اتصال با سخت کننده های موازی و بررسی رفتار لرزه ای این نوع اتصال است. ابتدا نحوه مدل سازی در نرم افزار المان محدود abaqus با یک نمونه اتصال تیر فولادی به ستون بتنی آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته و صحت نتایج به دست آمده از طریق مقایسه با نتایج آزمایشگاهی تطابق و صحت مدل سازی را تأیید کرد. در ادامه یک اتصال تیر فولادی به ستون بتنی ارائه شده که در اتصال پیشنهادی از کاورپلیت فولادی برای اتصال تیر به ستون استفاده شد و امتداد سخت کننده های داخل آن نیز به صورت موازی انتخاب گردید. در مرحله بعد اتصال پیشنهادی در سه نوع ستون میانی، کناری و گوشه با استفاده از نرم افزار، مدل سازی و مورد بررسی قرار گرفته و تأثیر پارامترهایی چون ضخامت و ابعاد کاورپلیت و سخت کننده تحلیل گردید. مطالعات پارامتری مختلف روی اتصال پیشنهادی انجام شده نشان می دهد با افزایش ضخامت کاورپلیت فولادی در هر سه ستون میانی، کناری و گوشه ظرفیت باربری ، شکل پذیری و جذب انرژی اتصال افزایش یافته و ماکزیمم تنش کاورپلیت کاهش می یابد. با افزایش ضخامت سخت کننده نواحی پرتنش در محل اتصال سخت کننده به کاورپلیت کاهش یافته ولی میزان تنش ماکزیمم در کاورپلیت افزایش می یابد. این مطالعات همچنین نشان داد که ارتفاع کاورپلیت عامل تعیین کننده در کنترل تغییرشکل های کاورپلیت بوده و افزایش آن در جابجایی های بزرگ مانع جدا شدن نقاط فوقانی کاورپلیت از سطح بتن می گردد.