هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر سلامت روان و احساس خودکارآمدی دانش آموزان است. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر بوانات در سال تحصیلی 91-90 بوده که بر اساس نمونه گیری در دسترس گروه نمونه به طور تصادفی از دانش آموزان پایه ی سوم راهنمایی تعداد 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند.ابزار پژوهش پرسشنامه ی سلامت عمومی (ghq) و پرسشنامه ی خودکارامدی عمومی بود. گروه آزمایش تحت آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی در 12 جلسه ی 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از نظر سلامت روانی (001/0 p<) و احساس خودکارآمدی (001/0p,) و ابعاد سلامت روان شامل سلامت جسمانی (01/0 p<)، کارکرد اجتماعی (01/0p<)، اضطراب (0001/0p<) و افسردگی (001/0p<) تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی بر سلامت روان، احساس خودکارآمدی و ایجاد سلامت روان موثر بوده است. کلید واژه: درمان شناختی – رفتاری، سلامت روان، احساس خودکارآمدی.

با وجود رشد جمعیت، شهریسازی و صنعتی شدن بالاخص در مادرشهرها نیاز بیشتر به فضای شهری میباشد؛ بنابراین با افزایش استفاده از زمین و ساخت سازه و زیر ساخت¬های پیچیده هم بطور عمودی و هم بطور افقی، انبوه سازیها و میل به ساخت و ساز آپارتمانها بر روی هم، فشار بیشتری بر زمین تحمیل شده و این توسعه سه-بعدی بر حقوق، محدودیت¬ها و مسئولیتهای متصل به اساس شهر تأثیر گذاشته است. کاداستر کلاسیک زمین را به پارسلهایی دوبعدی تقسیم و برای هرکدام حقوقی مشخص، همچون حقوق مالکیت، حقوق استفاده، محدودیت در ساخت و... درنظر میگیرد. این مسأله درحالی صورت می¬گیرد که در واقعیت، این حقوق، در فضایی سه¬بعدی تعریف میشوند. هرگونه برنامهریزی در خصوص زمین مستلزم داشتن اطلاعات راجع به پدیدهها، مظاهر و متعلقات زمینی میباشد. برای برآورد اهداف مدیریت زمین نیازمند دسترسی به اطلاعات بروز و کامل از اطلاعات کاداستر هستیم. هم اکنون در کشور ما و اکثر کشورهای جهان اطلاعات قطعات ثبتی در یک سیستم کاداستر دوبعدی ذخیره می¬شود. این در حالیست که یک سیستم کاداستر دوبعدی بدلیل محدودیت در ثبت واقعیت سه بعدی پاسخگوی نیازهای مدیران شهری نیست. یک کاداستر سه بعدی امکان انجام پردازشها و گزارش گیریها را در سه بعد فراهم میکند و با به خدمت گرفتن روشهای نوین مجسم سازی می تواند یک شهر (قطعات ثبتی) را بصورت سه بعدی مجسم سازی کند. مدلسازی داده یکی از مهمترین المانهای یک کاداستر سه بعدی موفق میباشد. مدل اطلاعات سه بعدی کاربران کاداستر سه-بعدی را جهت درک ساختار و یا رفتار سیستم شهری حمایت کرده و الگوی راهنمای کاربران برای ساخت و پیاده سازی کاداستر سه بعدی خواهد بود. در این پژوهش سعی شده است تا با تلفیق مدلسازی پایگاه داده و مدلسازی هندسی، دادههای کاداستر دو بعدی را به سه بعدی توسعه داده و با در نظر گرفتن بعد ارتفاع برای قطعات، تجسمی از واقعیت سه بعدی ساختمانهای شهر ایجاد کند.