کشور ایران در منطقه ی فعال لرزه خیز جهان بر روی کمربند لرزه ای آلپ-هیمالیا قرار دارد. در حال حاضر وقوع زلزله در ایران با تلفات جانی بالا همراه است و بسیاری از سازه ها در معرض مخاطرات ناشی از آن می باشند. زلزله رخدادی طبیعی است که پیش بینی دقیق مکان و زمان وقوع آن هنوز امکان پذیر نیست بنابراین بهترین روش مقابله با زلزله بجای پیش بینی، ایمن سازی سازه با طراحی لرزه ای مناسب آن در برابر زلزله است. در این بین تکنولوژی های نوین از مزایای بسیاری برخوردارند و می توانند در شرایطی که استفاده از سیستم های سنتی امکان پذیر نیست و یا توجیه اقتصادی ندارد، بکار روند. جدا سازی لرزه ای یکی از روش های نوین و در عین حال با سابقه ای است که هم در طراحی لرزه ای سازه های جدید و هم در مقاوم سازی و بهسازی سازه های موجود کاربرد دارد. در هنگام زلزله، سیستم جداکننده خود تحت یک جابه جایی نسبتا بزرگ قرار می گیرد یک نکته مهم در طراحی همین جابه جایی نیاز است که می تواند نقطه ضعف حساب شود برای این منظور یک راه کار افزایش میرایی است. برای پرهیز از افزایش سختی جداگر و به دلیل هزینه بالای تولید جداگر با میرایی های بالا از سایر سیستم های کنترلی در ترکیب با جداگر می توان استفاده کرد تا ضمن محدود نمودن تغییر مکان، شتاب سازه نیز کاهش یابد. در این تحقیق تأثیر میراگر جرمی تنظیم شده به منظور کاهش جابه جایی نیاز و سرعت سیستم جداکننده بررسی شده است و سازه ی دارای جداکننده با و بدون میراگر جرمی تنظیم شده با استفاده از نرم افزار متلب و شتاب نگاشت زلزله های دور و نزدیک گسل مطرح ایران و جهان، مدل سازی و جابه جایی نیاز و سرعت و شتاب این سیستم ها بدست آمده و تنظیمات بهینه بررسی می شود