مقاومت سیمان و در نتیجه بتن حاصل از آن، شاخص بسیار مهمی در ساخت و ساز سازه های بتنی می باشد. رسیدن به مقاومت بالاتر در طول عمرهای پایی، مطلوب کارفرمایان و پیمانکاران بتن می باشد. همچنین سیمان با مقاومت بالا، باید دارای حداقل استانداردهای کیفی از نظر زمان گیرش ، مقدار آب مورد نیاز و حرارت هیدراتاسیون نیز باشد. در برخی موارد، لازم است مقاومت بتن در برابر آبهای خورنده، خصوصا آب دریا که حاوی املاح معدنی نیز می باشد، افزایش پیدا کند. به این منظور از سیمان تیپ 2 که علاوه بر مقاومت مناسب ، دارای حرارت هیدراتاسیون متوسطی نسبت به سایر تیپهای سیمان است ، استفاده می شود.م در پروژه حاضر خواص مقاومتی سیمان تیپ 2 در برابر اب دریای خرز، خلیج فارس و دریاچه ارومیه بررسی شده است . برای بررسی میزان تاثیر افزودن پولازولان به سیمان، از این ماده به عنوان افزودنی استفاده شده است . پوزولان در 4 درصد مختلف (5، 10، 15 و 20 درصد) به کلینکر پایه تیپ 2 افزوده شده است . کلیه نمونه ها رد چهار بلین مختلف (3000، 3200، 3600 و 4000cm2/g) ساخته شده و آزمایش گردیده اند. نتیجه نهایی به دست آمده حکایت از افزایش مقاومت به ازای افزایش محدود بلین و همچنین به ازای افزایش درصد پوزولان می باشد.