تغییر الگوهای کار، ویژگی های جمعیتی و اجتماعی و به طور کلی تغییر شیوه زندگی سبب گردیده تا احساس نیاز به تفریح و سرگرمی در هنگام غروب و شب (خارج از ساعات کار) در ساکنان شهرهای امروز، افزایش یابد. از طرفی سرزندگی محیط-های شهری و حفظ پویایی و طراوت در شهرها نیازمند حضور هر چه بیشتر ساکنان آن ها در فضاهای شهری و تعاملات اجتماعی آن ها با یکدیگر به ویژه در شب است. این ها همه باعث به وجود آمدن مفهومی به نام زندگی شبانه شده که در واقع به تشویق فعالیت های گوناگون اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در ساعات بیشتری از شبانه روز توجه دارد. استفاده شبانه روزی از فضا نه فقط آن را مستهلک نمی کند، بلکه حضور و فعالیت مستمر شهروندان به آن اهمیتی می بخشد که چه مردم و چه مدیریت شهری در حفظ و نگهداری آن کوشاتر می گردند. از این رو این پژوهش به دنبال رسیدن به معیارهای سرزندگی فضاهای شهری در شب مطابق با نیازها و فرهنگ شهروند ایرانی و به کارگیری آن ها جهت تجدید حیات مادی های شهر اصفهان به عنوان یکی از بهترین و منحصربفردترین فضاهای شهری با تأکید بر ویژگی های کالبدی و عملکردی آن ها می-باشد. روش انجام این پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده که اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، برداشت های میدانی، مصاحبه و پرسشنامه گردآوری شده است. و در بخش تحلیل، اطلاعات با استفاده از تکنیک تحلیل سوات مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس مطالعات صورت گرفته، معیارهای موثر بر زندگی شبانه فضاهای شهری مطرح می شوند (مطالعات اسنادی). معیارهای بیان شده توسط کارشناسان شهرسازی و طراحی شهری در سایت مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته (مطالعات میدانی) تا نیازهای سایت برای تبدیل به مکانی فعال در شب شناسایی گردد. سپس با توجه به معیارها و زیرمعیارهای مطرح شده و نیز شناختی کلی از ویژگی های محدوده فراگیر و بلافصل و ویژگی های محدوده مداخله به عنوان مطالعه موردی تحقیق (مطالعات اسنادی و میدانی)، به ارائه راهبردها و راهکارهایی در جهت گسترش فعالیت های شبانه در محدوده مورد نظر و بالاخص مادی نیاصرم به منظور پویایی و سرزندگی هر چه بیشتر این محدوده در شب پرداخته می شود. بر اساس بررسی های به عمل آمده پیرامون زندگی شبانه این نتیجه حاصل می گردد که قطعاً با توجه به فرهنگ و اعتقادات شهروند ایرانی نمی توان زندگی شبانه را به مفهوم شهر 24 ساعته و مشابه سایر کشورهای دنیا در نظر گرفت، از این رو زندگی شبانه در ایران در محدوده زمانی ساعات پس از غروب آفتاب تا پاسی ازشب قابل تعریف و تحدید است. از طرف دیگر نوع فعالیت های مربوط به ساعات شبانه نیز باید مطابق با فرهنگ ایرانی و برگرفته از سنت ها و آداب و رسوم ایرانی باشد تا این موضوع در اذهان عمومی نوعی هنجارشکنی تلقی نگردد.