چکیده مطالعه حاضر اثر مکمل سازی امگا-3 در یک دوره ی ده روزه تمرینات فزاینده بر سطوح استراحتی سایتوکاین التهابی il-6 و ضدالتهابی il-10 در قایقرانان مرد نخبه را مورد بررسی قرار داده است. 16 قایقران مرد نخبه عضو تیم ملی دراگون بت ایران، با میانگین سن، توده بدن و vo2max به ترتیب (23/62±1/97،76/72±6/44،44/58±4/45)، به دو گروه دارونما (6 نفر) و مکمل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه مکمل روزانه 3/6 گرم کپسول امگا-3، حاوی 400 میلی گرم ایکوزاپنتانوییک اسید (epa) و 200 میلی گرم دکورزانوییک اسید (dha) و گروه دارونما، کپسول دارونما (حاوی روغن معدنی) را در طول 10 روز دوره ی تمرینات فزاینده پاروزنی مصرف کردند. نمونه های خونی 48 ساعت پیش و پس از دوره ی مکمل سازی و تمرین از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. پس از جداسازی سلول های pbmc، در محلول rpmi 1640 به مدت 48 ساعت کشت داده شدند و سپس محرک پلی کلونال سلول های t (pha)، برای تحریک بیش تر تولید سایتوکاین ها به محیط کشت اضافه شد و میزان تولید سایتوکاین های il-6 و il-10 به روش آزمایشگاهی الایزا اندازه گیری شد. سطوح استراحتی سایتوکاین il-6 در گروه مکمل نسبت به دارونما افزایش معنادرای داشت درحالی که این مقدار در گروه مکمل بیش تر بود (f1,14=5.099,p=0.040). درحالی که این تغییرات در سطوح استراحتی il-10 معنادار نبود(f1,14=2.693,p=0.123). افزایش دیده شده il-6 گروه دارنما به احتمال زیاد بر اثر تمرینات فزاینده بوده است درحالی که مکانیسم دقیقی از چگونگی افزایش il-6 بر اثر مکمل امگا-3 بر سطوح سایتوکاین پیشنهاد نمی شود، این احتمال وجود دارد که امگا-3 از طریق افزایش sil-6r در تشکیل کمپلکس هگزامریک(2*il-6+2* sil-6r+2*gp130) که هیچ گونه فعالیت بیولوژیکی ندارد، شرکت کرده و آثار پیش التهابی il-6 را تا حدی کاهش دهد(مقاومت به il-6). به دلیل اثر فزاینده ی مکمل امگا-3 بر سایتوکاین التهابی il-6، با توجه به مطالعات صورت گرفته، افزایش il-6 دیده شده در مطالعه ی حاضر ، به نظر می رسد پیش از تجویز این حجم از مکمل امگا-3 به ورزشکاارن در چنین شرایطی، انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری باشد.

به منظور مقایسه تاثیر مصرف ویتامین ‏‎e‎‏، ویتامین ‏‎c‎‏ و ترکیب ویتامین های ‏‎c,e‎‏ بر پاسخهای ایمنی سلولی و هومورال پس از یک فعالیت بدنی تا سر حد واماندگی در مردان تمرین کرده، 45 آزمودنی ورزشکار با میانگین سن 78/1 +-86/22 سال، قد 42/6+-07/174 سانتی متر، وزن 38/7+- 33/68 کیلوگرم، درصد چربی 04/2+-2/8 و حداکثر اکسیژن مصرفی 51/3+-44/47 میلی لیتر در دقیقه به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در چهار گروه کنترل، ویتامین ‏‎e‎‏، ویتامین ‏‎c‎‏ و ترکیب ویتامین های ‏‎c,e‎‏ مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه ویتامین e ، ویتامین c ترکیب ویتامین های c,e‎‏ و کنترل، روزانه و به مدت 15 روز به ترتیب 400 میلی گرم ویتامین ‏‎1000, e‎‏ میلی گرم ویتامین ‏‎c‎‏ ، 400 میلی گرم ویتامین ‏‎e‎‏ به اضافه 1000 میلی گرم ویتامین ‏‎c‎‏ و دارونما مصرف کردند. پس از 15 روز، همه آزمودنیها آزمون بیشینه بروس روی نوار گردان را تا رسیدن به واماندگی کامل اجرا کردند سپس نمونه های خونی پیش، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت آزمودنیها برای اندازه گیری تعداد کل گلبولهای سفید خون، نوتروفیل ها ، مونوسیت ها، لنفوسیت ها، سلولهای ‏‎cl6+, cd4+‎‏ نسبت به ‏‎cd4+: cd8+‎‏ غلظت ‏‎iga,igg, igm‎‏ سرم و فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها گرفته است. بلافاصله پس از فعالیت در هر چهار گروه آزمودنی، تعداد کل گلبولهای سفید، نوتروفیل ها، مونوسیت ها (به استثنای گروه کنترل) ، لنفوسیت ها، ‏‎cd8+‎‏ ، غلظت ‏‎igm‎‏ ( به استثنای گروه ویتامین ‏‎e‎‏) ‏‎iga,igg‎‏ و فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها افزایش و نسبت ‏‎cd4+:cd8+‎‏ کاهش یافت. به هنگام مقایسه میانگیهای چهار گروه، این تغییرات تنها در مورد کاهش درصد مونوسیت ها در مرحله بلافاصله پس از فعالیت در گروه کنترل نسبت به سایر گروهها معنی دار بود (05/0 ‏‎p<‎‏) 2 ساعت پس از فعالیت در هر چهار گروه آزمودنی تعداد کل گلبولهای سفید، تعداد نوتروفیل ها، نسبت ‏‎cd4+:cd8+‎‏ غلظت ‏‎igm‎‏و فعالیت بیگانه خواری نوتروفیل ها افزایش و تعداد مونوسیت ها (به استثنای گروه کنترل)، لنفوسیت ها، ‏‎cd8+ :cd4+‎‏، غلظت ‏‎iga‎‏ (به استثنای گروه کنترل) کاهش یافت. در طول 2 ساعت پس از فعالیت غلظت ‏‎igg‎‏ در گروههای کنترل و ترکیب ویتامین های ‏‎c,e‎‏ افزایش و در گروههای ویتامین ‏‎e‎‏ و ویتامین ‏‎c‎‏ کاهش نشان داد. در مقایسه گروهها با یکدیگر هیچیک از این تغییرات معنی دار نبود (05/0‏‎p<‎‏) که ممکن است به علت کوتاه بودن مدت فعالیت و عدم تخلیه ذخایر ویتامین ‏‎‎‏‏‎e‎‏ و ‏‎c‎‏ بدن و یا کوتاه بودن دوره مصرف ویتامین ها با مقادیر مورد استفاده در این تحقیق باشد.