سیاهک ها از قارچ های شاخه بازیدیومیکوتا و دارای تلیوسپور آلوده کننده ی گیاهان هستند. هرچند خیلی از آنها در چرخه زندگی خود دارای فاز ساپروفیتی نیز هستند. مرحله رویشی سیاهک ها از یاخته های هاپلوئید و میسیلیوم دو هسته ای تشکیل یافته است. یاخته های مذکور در برخی گونه ها قادرند روی محیط های کشت غیر زنده با تکثیر پیاپی خود مرحله تکثیر مخمری شکل داشته باشند. در این بررسی به منظور جمع آوری قارچ های عامل سیاهک در بهار، تابستان و پائیز 1389 از مزارع, باغات و رویشگاه های طبیعی استان همدان نمونه برداری صورت گرفت. گیاهانی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند شامل: شانه سر(eremopyrum distanse)، جگن (carex stenophylla)، ریواس (rheum ribes )، جو(hordeum vulgaris )، مادرگندم ((aegilops columnaris، مرغ(cynodon dactylon)، قیاق(sorghum halepense )، دم موشی(bromus danthoniae )، علف پشمکی( bromus sericeus)، ذرت(zea maydis)، گیسوی چمن(taeniatherum crinitum)، شنگ(tragopogon pratensis)، حلفه (imperata cylindrica)، کلاغک(muscari neglectum)، گلایول وحشی(gladiolus segetum)، گل حسرت(colchicum autumnale)، گندم(triticum aestivum)، چاودار(secale montanum)، لوئیچه چمنی(phleum pratense)، دم اسبی (stipa parviflora) بودند. از آنجایی که شناسایی گیاهان میزبان در تشخیص گونه های سیاهک مهم می باشد لذا گیاهان میزبان آلوده به سیاهک مورد شناسایی قرار گرفتند.نمونه ها با کمک خصوصیات ریخت شناختی شامل پیوستگی هاگ ها، اندازه، رنگ،شکل و تزیینات هاگ ها ،اندازه، شکل و رنگ یاخته های نازا، تندش هاگ ها مورد شناسایی قرار گرفتند.به منظور تندش هاگ ها از محیط های کشت آب- آگار، مالت- آگار و مالت- مخمر – پپتون- آگار استفاده شد. از مجموع 58 نمونه مشکوک به آلودگی قارچی، 20 گونه قارچ سیاهک جدا و شناسایی شد که عبارتند از: ustilago turcomanica، anthracoidea eleocharidis، thecaphora sp.، ustilago hordei، ustilago tritici، ustilago cynodontis،ustilago bullata ، sporisorium cruentum ، ustilago maydis، sporisorium reilianum، ustilago phrygica، tilletia bornmuelleri، microbotryum tragopogonis-pratensis ، sporisorium schweinfurthianum ، urocystis muscaridis ، urocystis gladiolicola، urocystis colchici، tilletia laevis ، ustilago hypotydes، ustilago striiformis برای بررسی صحت شناسایی های انجام شده بر اساس ویژگی های ریخت شناختی، توالی نواحی its (its1، its2 و ژن کد کننده ی 5.8s) و lsu از dna ریبوزومی دو گونه مختلف تعیین شد، که عبارتند از:جدایه روی چاودار و ریواس. از بین گونه-هائی که در این بررسی شناسایی شدند، گونه های ustilago phrygica و tilletia bornmuelleri روی گیسوی چمن (taeniatherum crinitum)، urocystis muscaridis روی کلاغک ( muscari neglectum)، urocystis colchici روی گل حسرت ( (colchicum autumnale، ustilago hordei روی چاودار (secale montanum)، ustilago striiformis روی لوئیچه چمنی ( phleum pretense) برای اولین بار روی این میزبان ها برای ایران گزارش می شوند. thecaphora sp.روی ریواس (rheum ribes)، می تواند گونه ای جدید برای فلور قارچی دنیا باشد.گونه های ustilago tritici روی مادرگندم ( aegilops columnaris) و thecaphora sp.روی ریواس (rheum ribes)، برای اولین بار روی این میزبان -ها برای دنیا گزارش می شوند.

سازمان در مسیر تطبیق خود با تغییرات ناگزیر است تقویت فراگردهای خلاقیت و نوآوری می باشد. چراکه به مرور زمان سازمان های غیر خلاق از دور خارج می شوند . در واقع بروز تغییرات محیطی و اثر آن بر واحد های تجاری صنعتی ضرورت ایجاد تغییر در آن ها را اجتناب ناپذیر می نماید. استراتژی های خلاق و مهارت اجرای استراتژی موجب می شوند شرکت ها در برابر تغییرات حفظ شود بنابراین دستورالعمل مناسب برای مدیران تلاش برای عالی بودن در هردو زمینه است. جامعه آماری محقق در این پژوهش کارخانه سیمان دورود می باشد که نمونه آماری آن شامل مدیران و سرپرستان و معاونان و کارشناسان می باشد . در اینجا از روش نمونه برداری تصادفی ساده استفاده شده است .با کمک جدول مورگان اندازه نمونه با جامعه آماری 140 نفر 103 نفر به دست آمده است که از این تعداد 96 پرسشنامه جمع آوری شده است .مهمترین روش های گرد آوری اطلاعات در این تحقیق استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی بوده است که برای جمع آوری اطلاعات برای تجزیه و تحلیل از یک پرسشنامه با 36 گویه استفاده شده است و برای تجزیه تحلیل داده ها از آمار استنباطی استفاده شده است. در این تحقیق خلاقیت استراتژی بازار یابی به عنوان متغیر وابسته و اثربخشی اجرای استراتژی به عنوان متغیر وابسته و اثر بخشی اجرای استراتژی بازار یابی به عنوان متغیر مستقل مورد بررسی و سنجش قرار گرفته است.

توت فرنگی حساسیت زیادی به پوسیدگی های میکروبی بویژه در مرحله پس از برداشت دارد. در پژوهش حاضر تاثیر عصاره برگ و میوه توت فرنگی بر رشد قارچ بوتریتیس سینرا و عمر پس از برداشت توت فرنگی بررسی شد. در آزمایش اول عصاره در آب برگ، میوه رسیده و نارس توت فرنگی رقم کردستان تهیه شد و اثر ضد قارچی هر کدام از آنها در غلظت-های5/0، 2،1و 4 درصد روی جدایه قارچ بوتریتیس سینرا بررسی گردید. در آزمایش دوم توت فرنگی رقم پاروس در عصاره برگ در غلظت های 5/0، 2،1و 4 درصد، عصاره میوه رسیده در غلظت های 5/0،1و2 درصد و عصاره میوه نارس در غلظت های 2،1و 4 درصد حاصل از توت فرنگی رقم کردستان به مدت 5 دقیقه تیمار گردید و به مدت ?3 روز در دمای5 درجه سانتی گراد نگهداری شد و با میوه های شاهد خشک و شاهد آب مقطر مورد مقایسه قرار گرفت. در فواصل زمانی 4 روز صفاتی مانند آلودگی قارچی، کاهش وزن، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول کل، محتوای فنول کل، آنتوسیانین کل وظرفیت آنتی اکسیدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عصاره های برگ، میوه رسیده و نارس توت فرنگی دارای اثرات ضد قارچی هستند. عصاره میوه رسیده در غلظت 2 درصد بیشترین اثرات ضد قارچی را نشان داد و پس از آن تیمارهای عصاره میوه نارس4 درصد و عصاره میوه رسیده 4 درصد قرار گرفتند. نتایج عمر پس از برداشت نیز نشان داد کاربرد عصاره تاثیر قابل مشاهده ای روی محتوای فنول، ظاهر میوه، پوسیدگی های قارچی، اسیدیته قابل تیتراسیون، ظرفیت آنتی اکسیدان و آنتوسیانین کل داشت اما تاثیر آن بر مواد جامد محلول غیر معنی دار بود. بیشترین میزان فنول کل در میوه های تیمار شده باعصاره برگ 4 درصد دیده شد. میزان آنتوسیانین در میوه های تیمار شده بیشتر از میوه های شاهد بود. تفاوت معنی-داری بین فعالیت آنتی اکسیدانی میوه های تیمار شده با غلظت 4 درصد عصاره برگ با تیمار میوه نارس و شاهد مشاهده شد. به نظر می رسد عصاره های برگ و میوه توت فرنگی شامل ترکیباتی اند که می تواند مقاومت میوه ها را در برابر پاتوژن بوتریتیس افزایش دهد.

اندوفیت ها امروزه به عنوان منبعی برای تولید محصولات زیستی طبیعی معرفی شده اند و دارای پتانسیل های کاربردی فراوان در پزشکی، کشاورزی و صنعت هستند. گیاهان تیره ی سرو از گیاهان بومی ایران و جزو کهنسال ترین درختان ایران می باشند. مهم ترین جنس های موجود در ایران از این خانواده cupressus، juniperus وplatycladus هستند. با توجه به سلامت بالای این گیاهان طی این حضور دیرین در اقلیم های متنوع کشور احتمال همراهی و محافظت شدن آن ها توسط قارچ-ها و باکتری های همزیست وجود دارد. لذا پژوهش حاضر از دیدگاه های بیولوژیک، اکولوژیک و فارماکولوژیک به شناسایی اندوفیت های این گیاهان و بررسی مواد موثره آن ها پرداخته است. به این منظور، جمع آوری نمونه های گیاهی در طی فصل بهار، تابستان و پاییز سال 1390 خورشیدی، از اندام های سالم درختان سروناز (c. sempervirens var. cereiformis)، سروشیراز (c. sempervirens var. fastigiata)، سرونقره ای (cupressus arizonica)، سروخمره ای (platycladus orientalis)، سرو زربین (c. sempervirens var. horizontalis) و سروکوهی (juniperus communis) در رویشگاه های طبیعی استان های فارس، گیلان، مرکزی و همدان انجام شد. نمونه ها پس از انتقال به آزمایشگاه و ضدعفونی، کشت داده شدند و قارچ ها و باکتری های جداسازی شده، خالص گردیدند. در این پژوهش 110 جدایه ی اندوفیت قارچی از کشت 820 قطعه ی گیاهی جداسازی شد و نرخ کلونیزاسیون 7/13 درصد محاسبه شد. شناسایی قارچ های اندوفیت به روش های ملکولی و میکروسکوپی صورت گرفت. جهت بررسی اثرات زیستی قارچ های اندوفیت، استخراج متابولیت های ثانویه داخل سلولی و خارج سلولی آن ها صورت گرفت. نتایج نشان داد که متابولیت های مذکور دارای اثرات ضدتکثیر سلولی و ضدقارچی بر روی قارچ مدل pyricularia oryzae و دارای اثرات ضدباکتریایی بر روی باکتری های گیاهی pseudomonas syringae، erwinia amylovora و bacillus sp. بودند. جهت بررسی قدرت بیوکنترلی اندوفیت ها، از کشت دو طرفه ی جدایه های اندوفیت قارچی با سه قارچ پاتوژن سرو یعنی diplodia seriata ، phaeobotryon cupressi و spencermartinsia viticola استفاده شد. تمامی جدایه های اندوفیت قارچی اثرات بازدارندگی از رشد پاتوژن ها را در سطح آزمایشگاهی نشان دادند. همچنین در این پژوهش 69 جدایه ی اندوفیت باکتریایی جداسازی شدند و پس از بررسی تنوع جدایه ها بر اساس میزبان، بافت گیاهی و منطقه ی جغرافیایی، اثرات ضدقارچی آن ها بر قارچ مدل p. oryzae نشان داده شد. در این پژوهش علاوه بر کشف گونه هایی با اثرات زیستی مفید، تعداد 12 گونه ی جدید برای فلور قارچی ایران معرفی شد. همچنین برای نخستین بار در سطح دنیا، قارچ های اندوفیت سرمادوست جداسازی شدند که دارای توانایی تولید متابولیت های ثانویه در دماهای نزدیک به صفر درجه سانتیگراد بودند.

اندوفیت ها شامل مجموعه ای از میکروارگانیسم ها (از جمله قارچ و باکتری) هستند که بدون ایجاد علائم، با رشد درون سلولی یا بین سلولی در بافت های گیاهان عالی زندگی می کنند و منبعی غنی از ترکیبات فعال زیستی هستند. گیاهان دارویی به عنوان پناهگاهی برای این موجودات شناخته شده اند و گزارش شده است که بسیاری از ترکیبات دارویی تولید شده توسط این گیاهان به وسیله اندوفیت های آن ها نیز تولید می شود. از آنجا که آویشن (thymus sp.)،از خانواده نعناعیان،دارایخواصضدباکتریایی و ضدقارچی بالایی می باشد و جایگاهخاصیدر تجارت جهانیدارد؛ از این رو این گیاه جهت شناسایی تنوع زیستی اندوفیت های آن و سپس تعیین خواص ضد میکروبی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش در بهار، تابستان و پاییز 1390، از بوته های سالم آویشن نمونه برداری شد. از نمونه های گردآوری شده 95 جدایه قارچ اندوفیتی شامل 11 جنس مختلف قارچی، 6 جدایه مخمری و 19 جدایه به صورت میسیلیوم های عقیم و 41 استرین باکتری اندوفیتی جداسازی گردید. قارچ های اندوفیت حاصل با استفاده از کلیدهای معتبر و به صورت مرفولوژیک شناسایی شدند و جدایه ی m35 که دارای اثرات خوبی در آزمایش های بیوکنترل بود به صورت مولکولی نیز شناسایی گردید. استرین های باکتریایی با روش های استاندارد باکتری شناسی، شناسایی شدند. در این پژوهش سه جنس alternaria،phomaو fusariumبه عنوان غالب ترین جدایه های قارچی شناسایی شده و جنس bacillusبه عنوان غالب ترین جدایه باکتریایی معرفی شدند. اندوفیت های جداسازی شده، برای اولین بار در دنیا از روی گونه های آویشن در استان همدان گزارش می شوند. اثرات زیستی اندوفیت های حاصل بر روی قارچ بیمارگر botrytis cinerea و باکتری های بیمارگر گیاهی xanthomonas arboricola pv. juglandis و streptomycesscabies و بیمارگرهای انسانی escherichiacoli atcc 25922 وstaphylococcusaureus atcc 33591بررسی شد. سپس متابولیت های قارچ های اندوفیت استخراج گردیده و در هفت غلظت، جهت کنترل بیمارگرهای قارچی و باکتریایی نامبرده مورد استفاده قرار گرفت. طی این بررسی مشاهده شد که ترکیبات حاصل از اندوفیت ها، پتانسیل بالقوه ی بالایی جهت کنترل بیمارگرهای گیاهی و انسانی دارند. از آنجا که اندوفیت ها منابعی با ارزش جهت تولید آنزیم ها می باشند، توانایی تولید آنزیم های آسپاراژیناز و آمیلاز در قارچ های اندوفیت مورد ارزیابی قرار گرفت. جدایه m24 (fusariumsubglutinans) بیشترین فعالیت آنزیمی را در بررسی کیفی تولید آنزیم آسپاراژیناز در مقایسه با سایر جدایه ها داشت. 33 جدایه قابلیت تولید آنزیم آمیلاز را نشان دادند که بین آن ها در سطح یک درصد اختلاف معنی دار مشاهده شد. بیشترین فعالیت آنزیم آمیلاز مربوط به جدایه شمارهm53 (curvularia akaii) بود. بررسی مکانیسم های بازدارندگی باکتری های اندوفیتدر برابر قارچ بیمارگر b.cinerea نیز مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد کهبازدارندگی،مربوط به تولید آنزیم پروتئاز، تولید سیدروفور، سیانید هیدروژن و ترکیبات فرار است.

در این پایان نامه ابتدا به معرفی فضاهای متری مخروطی کامل می پردازیم و سپس برخی از قضایای نقطه ثابت را که در فضاهای متری (معمولی) برقرار است برای فضاهای متری مخروطی بیان و اثبات می کنیم. در ادامه از این حقیقت بهره می گیریم که تحت شرایطی یک فضاهای متری مخروطی(x,d) مترپذیر است یعنی متر? وجود دارد که (x,d) و (?x,) دنباله های کوشی و دنباله های همگرای یکسان دارند. لذا برخی از قضایای نقطه ثابت در فضاهای متری مخروطی که ظاهرا تعمیمی از قضایای نقطه ثابت در فضاهای متری است تعمیمی واقعی به حساب نمی آید.

در این تحقیق توانایی عوامل بیوکنترل گونه های trichoderma harzianum، t. brevicompactum، t. atroviride، t. viridescens، t. arundinaceum، t. lngibrachiatum، t. virens و t. pseudokoningii (55 جدایه) و باکتری جنس باسیلوس( 32 جدایه) که از ناحیه ریشه و ریزوسفر گیاه توت فرنگی جداسازی و شناسایی شده بودند روی بیماری کپک خاکستری با عامل botrytis cinereaدر شرایط آزمایشگاهی در محیط کشت pda و na مورد بررسی قرار گرفت. بعد از غربال سازی در شرایط آزمایشگاهی، 25 جدایه از گونه های تریکودرما و 10 جدایه از گونه های bacillus subtilis که در آزمون کشت متقابل بیشترین تاثیر بازدارندگی را روی عامل بیماری داشتند برای مطالعات بعدی انتخاب شدند. همچنین آزمون های تولید مواد فرار، تولید مایع خارج سلولی، تولید آنزیم پروتئاز و سیانید هیدروژن جدایه های آنتاگونیست انتخاب شده، تاثیر آنها رو بیماری کپک خاکستری مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر بیوکنترلی آنتاگونیست ها روی رشد میسلیوم و توان جوانه زنی قارچ بیماری کپک خاکستری در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. همه جدایه ها توانایی تولید آنزیم پروتئاز را داشتند در حالی که هیچ کدام از جدایه های باکتری باسیلوس تولید گاز سیانید هیدروژن را نداشتند. نتایج نشان داد که همه جدایه ها به طور معنی داری باعث جلوگیری از رشد میسلیوم و کاهش توان جوانه زنی قارچ b. cinereaبوسیله تولید آنتی بیوتیک-ها و مواد خارج سلولی شدند. آنالیز داده ها نشان داده که جدایه های تریکودرما(t13، t25، t32، t2، t42، t28) و جدایه های باکتریایی باسیلوس(b28، b2، b16) بیش ترین بازدارندگی از رشد میسلیوم بیمارگر را داشتند. همچنین جدایه های تریکودرما(t32، t20، t35، t15، t7) و جدایه های باکتریایی باسیلوس(b3، b14، b18، b1) بیش ترین تاثیر در کاهش توان جوانه زنی اسپور یا کنیدی قارچ b. cinereaایجاد کردند. نتایج ما نشان داد که گونه های تریکودرما و bacillus subtilisمی تواند جایگزین مناسب و قوی مواد شیمیایی در کنترل این عامل بیماری رو محصول توت فرنگی باشند. لذا ضرورت دارد که تحقیقات بیشتری در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای انجام شود.

هویج گیاهی علفی دوساله به نام علمی daucus carato ssp sativus از تیره چتریان است. این گیاه در معرض انواع بیماری¬های قارچی، باکتریایی، ویروسی قرار دارد. یکی از بیماری¬های مهم هویج بیماری پوسیدگی نرم باکتریایی ناشی از pectobacterium caratovorum است. مبارزه با این بیماری دشوار بوده و یکی از مهم¬ترین روش¬ها کنترل بیولوژیک است که این بررسی در همین راستا انجام گرفته ¬است. نمونه¬های هویج مشکوک به بیماری پوسیدگی نرم از مزارع استان همدان، در پاییز سال 1392 جمع¬آوری و استرین¬های p. caratovorum روی محیط کشت emb جدا شد. غده¬های هویج از مزارع استان همدان به طور تصادفی با حرکت زیگزاگی در مزرعه انتخاب و جمع آوری شدند. باکتری¬های رایزوسفر از ریشه هویج جدا و توانایی بازدارندگی 44 استرین منتخب علیهp. caratovorum در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط آزمایشگاه ارزیابی شد. براساس قطر هاله بازدارندگی در این شرایط استرین¬های mm2 و mm8 به ترتیب بیشترین و کمترین اثر علیه p. caratovorum را نشان دادند. با توجه به تفاوت در میزان بازدارندگی و با مقایسه الگوی الکتروفورزی پروتئین¬های محلول سلولی هشت استرین به عنوان نماینده انتخاب شدند. براساس آزمون¬های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی مشخص شد که این استرین¬ها وابسته به جنس¬های pseudomonas ,xanthomonas ,enterobater و pantoa هستند. بازدارندگی باکتری¬های رایزوسفر در شرایط گلخانه با روش آغشته سازی بذر و خاک در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار¬گرفت. در این شرایط ویژگی¬های طول و وزن برگ و غده، و شدت بیماریزایی بر اساس شادابی و میزان¬لهیدگی و هم چنین فراوانی کلنی¬های p. caratovorum مورد سنجش قرار¬گرفت. نتایج نشان داد که استرین¬هایmm2a2, و mm1a2 به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش رشد گیاه و کاهش شدت بیماری داشتند. ژن¬های کد کننده 16srrna استرین¬های برگزیده با استفاده از پرایمر¬های اختصاصی در واکنش زنجیره¬ای پلی¬مراز(pcr) تکثیر و تعیین توالی شد. توالی¬های به دست¬آمده با داده¬های موجود در بانک اطلاعاتی سایت ncbi بلاست شد. نتایج نشان داد که استرین¬هایmm2,mm1,mm8 به ترتیب 99 درصد باتوالیsrrna16 در باکتری¬هایpantoa conspicua، pseudomonas fleuresant وenterobacter amniginus شباهت دارند.

در سال زراعی 92- 1391 به منظور بررسی عامل بیماری پوسیدگی ریشه لوبیا در استان لرستان از مزارع لوبیا در مناطق مختلف استان نمونه برداری شد. نمونه های مشکوک به آلودگی به آزمایشگاه منتقل و سپس از قسمت های ریشه و طوقه پس از ضدعفونی سطحی و کشت روی محیط کشت، 161 جدایه قارچ به دست آمد. در بین جدایه های به دست آمده 130 جدایه فوزاریوم و 31 جدایه ماکروفومینا شناسایی شدند. قارچ های جداسازی شده، به روش های تک اسپور و نوک ریسه خالص سازی شدند. جدایه های مذکور بر اساس مشخصات مورفولوژیک و با استفاده از کلید های معتبر شناسایی و شش گونه از جنس fusarium شامل: f.solani، f. oxysporum،f. equiseti، f. acuminatum، f. scirpi و f. culmurum و یک گونهmacrophomina phaseolina معرفی گردید. تمامی این گونه ها برای اولین بار از لوبیا سبز، لوبیا چیتی، لوبیا چشم بلبلی، لوبیا قرمز و لوبیا سفید از استان لرستان گزارش می شوند. بیش ترین فراوانی نسبی جدایه ها مربوط به گونه fusarium solani با فراوانی نسبی 57/28 درصد و کم ترین فراوانی نسبی مربوط به سه گونه ی f. acuminatumبا فراوانی نسبی 59/5 درصد و f. scirpi و f. culmurum با فراوانی نسبی 24/1درصد بود. به منظور اثبات بیماری زایی، پنج رقم لوبیا با نام های لوبیا قرمز(رقم گلی)، لوبیا سفید (رقم (goyonok، لوبیا چیتی(رقم ks21676)، لوبیا سبز(رقم محلی) و لوبیا چشم بلبلی(رقم محلی) با هفت گونه قارچ جداسازی و شناسایی شده مایه زنی شدند. آزمون بیماری زایی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تحت شرایط گلخانه بین تیمار ها در سطح یک درصد (01/0>p) اختلاف معنی دار وجود دارد.

اندوفیت ها میکروارگانیسم هایی هستند که در تمام یا بخشی از چرخه زندگی شان داخل بافت های سالم گیاه میزبان را کلونیزه می کنند بدون اینکه باعث علایم آشکاری از بیماری شوند. اندوفیت ها فواید بسیاری برای گیاهان میزبان از جمله بهبود رشد آن ها از طریق در دسترس قرار دادن مواد غذایی، تولید تنظیم کننده های رشد گیاهی، حفاظت از آن ها در برابر پاتوژن ها دارند. گیاهان دارویی که به عنوان منابع جایگزین جهت مصارف برخی داروهای شیمیایی و مصنوعی مطرح هستند، منابع با ارزشی جهت مطالعه اندوفیت هایشان می باشند. به لیمو (lippia citriodora kunth) از خانواده شاهپسند، درختچه ای بومی آمریکای جنوبی است. به خاطر بوی شبیه لیمو که از برگ هایش متصاعد می شود بسیار مورد توجه است. به لیمو تاریخچه ای طولانی از مصارف سنتی دارویی دارد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثرات اندوفیت های جدا شده از به لیمو بر پارامترهای رشد و خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره این گیاه بود. در مجموع تعداد 24 قارچ و 24 باکتری اندوفیت از بافت های مختلف به لیمو جدا شد. با استفاده از آزمون های بررسی خاصیت بیوکنترلی اندوفیت ها روی بیمارگر های گیاهی، در میان آن ها جدایه باکتری 10 (b10) و جدایه قارچ 14 (f14) که به ترتیب به عنوان sphingomonas paucimobilis و aspergillus sp. شناسایی شدند برای تلقیح به گیاهان انتخاب شدند. نتایج نشان داد، هر دوی آن ها به طور معنی داری پارامترهای رشد گیاه نظیر ارتفاع گیاه، تعداد برگ، وزن تر و خشک شاخه، ریشه و برگ را نسبت به شاهدهای تلقیح نشده افزایش دادند. دو روش برای تلقیح استفاده شد، اسپری اندام هوایی گیاه و خیساندن خاک با سوسپانسیون اندوفیت. به نظر می رسد قارچ اندوفیت با اسپری اندام هوایی و باکتری اندوفیت با خیساندن خاک نتیجه بهتری در بر داشته اند. علاوه بر این، اندوفیت های بررسی شده در این پژوهش خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره برگ را افزایش دادند اما اثر معنی داری روی محتوای ترکیبات فنلی و فلاونوئیدها نداشتند. نتایج این پژوهش به وضوح امکان استفاده از اندوفیت های قارچی و باکتریایی را در افزایش رشد و خاصیت آنتی اکسیدانی درختچه معطر به لیمو نشان می دهد.

این پژوهش در راستای تولید آنزیم های پکتیناز و سلولاز در جدایه های قارچی اندوفیت جداشده از آویشن در محیط های جامد و مایع حاوی پکتین و سلولز به عنوان منابع کربنی صورت گرفت. ابتدا در یک غربال گری اولیه در محیط پکتین آگار و کربوکسیل متیل سلولز آگار 14 جدایه قارچی با سطح فعالیت بالای پکتینازی و 11 جدایه قارچی با فعالیت سلولازی بالا انتخاب گردید. جهت تعیین بهترین جدایه تولید کننده پکتیناز و سلولاز جدایه های مذکور با استفاده از روش نشت در آگار غربال گری ثانویه شدند. برای این منظور از محیط چاپک داکس تغییر یافته استفاده شد که پکتین و سلولز به عنوان منابع کربنی به جای ساکارز در تولید پکتیناز و سلولاز استفاده شد. از میان جدایه های اندوفیت قارچی جدا شده از آویشن جدایه 42 m (phoma sp.)و 44m (phoma glomerata)به ترتیب سطح بالایی از آنزیم های پکتیناز و سلولاز را در مقایسه با بقیه جدایه ها تولید کردند. جهت بهینه سازی و سنجش کمی فعالیت پکتینازی و سلولازی از محیط چاپک داکس مایع استفاده گردید و به صورت روزانه نمونه برداری شد. بالاترین میزان فعالیت آنزیم های پکتیناز و سلولاز به ترتیب 72 و 96 ساعت پس از کشت حاصل گردید. جهت مقایسه تاثیر محیط های نمکی مختلف در تولید پکتیناز و سلولاز چهار محیط نمکی متفاوت برای تولید آنزیم پکتیناز و چهار محیط متفاوت هم برای تولید سلولاز به کار رفت. محیط های چاپک داکس و پکتین و عصاره مخمر محیط های مناسبی برای تولید پکتیناز و محیط عصاره مخمر و نمک های معدنی محیط مناسبی برای تولید سلولاز ارزیابی گردید. از بین منابع کربنی به کار رفته در تولید پکتیناز و سلولاز هم تفاله هویج و تفاله چغندرقند به ترتیب محیط های مناسبی جهت تولید پکتیناز و سلولاز بودند.

در پژوهش حاضربه منظور مطالعه هتروتالیسم در جدایه های ایرانی قارچ a. flavus تعداد 20 جدایه مورد بررسی قرار گرفت. این جدایه هاپیش تر توسط روش های دقیق مولکولی بررسی و شناسایی شده بودند. در ابتدا dna ی جدایه های قارچی استخراج گردید. تیپ های آمیزشی از طریق استفاده از آغازگرهای اختصاصی در واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه تعیین شد. الکتروفورز محصولات واکنش زنجیره ای پلیمراز روی ژل آگارز1% تکثیر قطعاتی به طول369 جفت باز را درجدایه های با تیپ آمیزشیmat1-1 و تکثیر قطعاتی به اندازه270 جفت باز را در جدایه های با تیپ آمیزشیmat1-2 تایید نمود. نتایج بررسی نشان داد که تیپ های آمیزشی از فراوانی مساوی برخوردار هستند و درمجموع از20 جدایه قارچی به دست آمده،10جدایه تیپ آمیزشی mat1-1داشتند و 10 جدایه تیپ آمیزشی mat1-2 . در این بررسی از روش کشت متقابل برای القای مرحله جنسی بین جدایه های با تیپ آمیزشی مخالف استفاده و جدایه ها دو به دو روی محیط کشت های ویژه acm( محیط کامل آسپرژیلوس) وmca (محیط مخلوط غلات) کشت گردیدند. پس از گذشت 6 تا 11 ماه پتری ها بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که16/33 % تلاقی های انجام شده منجربه تولید مثل جنسی گردید و اندام تولید مثلی قارچ در حد فاصل دو کلنی ظاهر شد. آسکوکارپ های ناشکوفا به شکل گرد تا بیضوی و به ابعاد (450-1550) × (450-1250) میکرومتر حاوی آسک های چندتایی و آسکوسپورها، درون ماتریکس سودوپارانشیمی استروما تولید شدند که این قارچ را در جنس petromyces قرار داد (petromyces flavus). علاوه بر این جهت بررسی پدیده آناستوموز ریسه ای در بین جدایه های مذکور، تلاقی هایی بین جهش یافتگان nit انجام گرفت .بررسی نتاج هتروکاریون ،سه گروه سازگاری رویشی را در بین جدایه ها مشخص کرد. به منظور تعیین ویژگی های جدایه های موجود در هر گروه سازگاری رویشی، آزمایش تولید یا عدم تولید آفلاتوکسین در محیطcam (نارگیل آگار) انجام گرفت. در این بررسی 45% جدایه هاتوانایی تولید آفلاتوکسین را داشتند.

چکیده ندارد.