پایداری گذرا، توانایی سیستم قدرت در حفظ سنکرونیزم در برابر اغتشاشهای گذرای شدید می باشد. بروز خطا اتصال کوتاه در سیستمهای انتقال و نحوه عملکرد رله های متناظر، ممکن است باعث ناپایداری سیستم گردد. لذا اتخاذ روشهای کنترلی پیشگیرانه در این موارد بسیار ضروری است.عامل ناپایداری سیستم در خطاهای شدید، انرژی جنبشی اضافی سیستم در لحظه رفع شدن خطا است. این انرژی مربوط به ژنراتورهایی است که بشدت تحت تاثیر اغتشاش قرار می گیرند. بنابراین، با شناسایی این ژنراتورها و خارج ساختن یک یا چند واحد از آنها، می توان انرژی تزریق شده به سیستم را کاهش داده و از فروپاشی آن جلوگیری نمود. در این میان تعیین بهینه تعداد ژنراتورهایی که از شبکه خارج می شوند، بسیار مهم است.در این پایان نامه، کنترل پایداری سیستم قدرت از طریق تولید زدایی در شبکه مورد بررسی قرار گرفته است. جهت ارزیابی پایداری سیستم در حالت گذرا، از روش مستقیم تابع انرژی ‏‎(tef)‎‏ استفاده شده و انرژی بحرانی سیستم از طریق روشهای تشخیص مد اغتشاش، سطح مرزی انرژی پتانسیل ‏‎(pebs)‎‏ و تعیین نقطه خروج محاسبه و با هم مقایسه شده اند. در نهایت، نتایج این روش برای دو سیستم تست 9 باسه و 39 باسه ارائه شده است. با تحلیل خطاهای اتصال کوتاه متقارن در باسهای مختلف این دو سیستم، مشخص شده است که با خارج نمودن یک یا دو واحد از ژنراتورهای بحرانی از شبکه، حاشیه انرژی سیستم از مقدار منفی به یک مقدار مثبت رسیده و پایداری سیستم تضمین می گردد.