نانوالیاف پلیمری تولید شده به روش الکتروریسی در سال های اخیر کاربرد بسیاری در مهندسی بافت و توسعه سامانه های رهایش دارو پیدا کرده اند. یکی از پلیمرهای مورد توجه در این زمینه، پلی لاکتیک گلایکولیک اسید (plga) است. این پلیمر به علت زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، گزینه مناسبی برای ساخت داربست های مورد استفاده در کشت سلولی می باشد. plga دارای خواص سطحی مطلوبی برای چسبیدن سلول ها به آن نیست، به همین دلیل اغلب یک پلیمر با ویژگی های مناسب را به منظور بهبود خواص سطحی به داربست مربوطه اضافه می کنند. در این پژوهش، نانوالیافی از مخلوط plga و ژلاتین که یک پلیمر زیستی است به روش الکتروریسی تهیه شد. بررسی مورفولوژی نانوالیاف حاصل با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) نشان داد که بهترین غلظت برای الکتروریسی plga غلظت (w/v)20% بوده و برای نانوالیاف مخلوط plga/ژلاتین نیز غلظت های 17 و 19% با نسبت های (88:12) و (78:22) بهینه ترین الیاف را تولید می کنند. علاوه بر این، وجود گروه های آمید نوع اول و آمید نوع دوم پروتئین در نانوالیاف مذکور با روش طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز(ftir) اثبات شد. با استفاده از روش حرارتی و طیف بینی پرتو ایکس خصوصیات نانوالیاف plga خالص و مخلوط بررسی شد. در مرحله ی آخر، یک لایه از نانوالیاف مذکور در محیط بافری قرار داده شد و درصد تخریب آن با توجه به مقدار ژلاتین همراه بررسی گردید. نتایج نشان داد که نانوالیاف plga خالص با غلظت (w/v)20% و plga/ژلاتین با غلظت (w/v) 17 و 19 % و نسبت های (88:12) و (78:22) سرعت تخریب مناسبی در محیط بافر فسفات داشته و گزینه مناسبی برای کشت سلولی در سطح آن هستند.