هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل تأثیر شکل شهر بر پایداری نظام حمل ونقل شهری در شهر نیشابور است، در واقع پایان نامه حاضر در دسته تحقیقات کاربردی قرار دارد و روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است که سعی دارد با تحلیل چگونگی ارتباط بین مولفه های شکل شهری با الگوهای سفر شهروندان به نتایجی مستدل و کاربردی جهت اصلاح فرم شهری در راستای ارتقا پایداری نظام حمل ونقل دست یابد. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز پژوهش از هر دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها نیز، از تحلیل های همبستگی برای سنجش ارتباط بین متغیرها استفاده شده است و برای بررسی وضعیت حوزه های مختلف شهر و مقایسه آنها با یکدیگر، تکنیک تاپسیس به کاررفته است. نتایج تحلیل های همبستگی نشان داد که هر کدام از متغیرهای شکل شهر حداقل از طریق یکی از شاخص های خود با متغیرهای سفر در ارتباط معنادار هستند و می توانند در کاهش وابستگی به خودرو موثر باشند. در مقایسه و رتبه بندی حوزه های شهر نیز که با تکنیک تاپسیس انجام شد، مشخص شد که حوزه مرکزی شهر در بهترین و مطلوب ترین وضعیت نسبت به شرایط ایده آل قرار دارد، چرا که وضعیت دسترسی به خدمات مختلف همچنین دسترسی به حمل ونقل عمومی در حوزه مرکزی نسبت به سایر حوزه ها در شرایط بهتری قرار دارد. از مهمترین پیشنهادات این پژوهش می توان به ایجاد هسته های فرعی در حوزه ها، تمرکز زدایی از مرکز شهر و افزایش تراکم شهری اشاره نمود.