در پژوهش حاضر به بررسی نقش چشم در آثار ده تصویرگر معاصر جهان پرداخته شده است. از آنحایی که چشم از دیرباز در فرهنگ و هنر های مختلف دارای اهمیت بوده ، تداعی های بیشماری داشته است. در نتیجه از لحاظ ساختار و عملکرد، جغرافیای چشم ( فرم و شکل ظاهری چشم در سرزمین ها و نژادهای مختلف ) ، کاربرد آن در زبان بدن و ارتباطات غیر کلامی در فرهنگ های گوناگون و روان شناسی چشم ها ( ارتباط آن با خصوصیات روحی و روانی ) مورد بررسی قرار گرفت . سپس احساسات پایه از جمله خشم، ترس، غم، تحقیر، تنفر، تعجب و شادی به طور جداگانه توضیح داده شده و نقش چشم در هنگام مواجه شدن انسان با این احساسات گوناگون بررسی شده است. به طور اجمالی به بیان احساس و چهره نگاری در نقاشی ایرانی پرداخته شده و ایموتیکان های رایج در دنیای امروزی نیز با توجه به انواع مختلفشان ( غربی، ژاپنی، کره ای، یونیکد و تصویری ) توضیح داده شده است. سپس به نماد چشم می پردازیم. چشم برای هزاران سال به عنوان یک نماد به کار رفته است و امروزه نیز همچنان استفاده شده و به طور رایج به کار می رود زیرا در تمامی جوامع با وجود زبان های مختلف، قابل تشخیص است. بنابر این چشم جهان بین، چشم هوروس، چشم سوم و ... ( که معنای نمادین مثل بصیرت ، علم لا یتناهی ، روشنایی ، آگاهی ، بیداری ، هوشیاری ، باطن معنوی ، و صداقت دارند ) مورد بررسی قرار گرفت. به چشم در دنیای دیجیتال و پیشرفته امروز نیز پرداختیم : (علم عنبیه شناسی و تشخیص بیماری با مشاهده آن ، نگاه فناورانه به حالات مختلف چهره و متحول شدن صنایعی چون ساخت ربات های انسان نما و انیمیشن و ... ). و در نهایت چشم از لحاظ ظاهری و معنایی در آثار ده تصویرگر معاصر جهان : رمدیوس وارو، اندرو بنکر، شولتو واکر، ترنس لیندال، استاسیس ادیگوسیوس، ویسلاو روسوچا، آکی آکانه، تیم برتون، جان جود پالنکارو الخاندرو ماگایانس مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه اینکه سیر تحول و پویایی شکل چشم در آثار هنری و در آثار این ده هنرمند، منعکس کننده حالت های مختلفی است. به همین سبب هیچ گاه قالب و صورتی واحد در بستر هنر های تصویری پیدا نکرده است. شکل چشم انسان به لحاظ استعداد و قابلیت های زیادی که در بیان احساسات و ذهنیات هنرمند دارد، متناسب با جهان بینی و طرز تلقی هنرمندان تغییر شکل داده و متناسب با این دگرگونی ها ، پیام های مختلف و بیان های متنوع را ابراز داشته است.