یک از کهن ترین سوژه ها برای آفرینش آثار متعددی در زمین? ادبیات و هنر مفهوم «زن» است که در ادبیات گذشته به دلیل سنت ها و محدودیت ها بیشتر بار معشوق بودن را به دوش می کشید و در دوران معاصر همگام با تحولات اجتماعی چهر? وی نیز متحول شد. هرچند که هنوز موقعیت و وظیف? سنتی او نمی گذارد کاملاً از پوست? محدودیت ها بیرون بیاید، اما به هر حال جایگاه کنونی او در ادبیات معاصر با ادبیات کلاسیک ایران متفاوت شده است. در این پژوهش نگاه چهار زن شاعر و مطرح در ادبیات معاصر به زن و موارد مرتبط با آن به تصویر کشیده شده است. اشعار ابتدا از زوایای مختلف و در سای? تحلیل چندین سوژ? مجزا مورد بررسی قرار گرفته و پس از آن نگاه شاعر به زن نشان داده شده است. در پایان اضافه می کنیم که موضوع مد نظر به طور یکسان و یکنواخت در این شاعران توزیع نشده است؛ اما فراز و فرود آن به نوعی در شعر هرکدام دیده می شود. گویا تمامی آنها تصمیم داشتند با واژه و خیال، به جنگ دنیای مردسالار بروند و باید اعتراف کرد که از همان روز نخستینی که دست به قلم برده و اولین کلام شاعران? خود را به روی کاغذ آوردند، در این مبارز? نابرابر به پیروزی دست یافته بودند. در نهایت با مقایس? دیدگاه های این شاعران توانستیم چهره ای کلی از این موضوع در پهن? اشعار این بزرگان ارائه دهیم و به نتیجه گیری بپردازیم.