منطقه اکتشافی محمود¬کندی در فاصله 57 کیلومتری جنوب شرق شهرستان ماکو در جوار روستای محمود¬کندی واقع شده¬ است. لیتولوژی غالب در منطقه شامل کنگلومرا، میکروکنگلومرا و ماسه¬سنگ همراه با تناوب مارن و شیل¬سیلتی- رسی قرمز است. در این منطقه، کانی¬سازی اکسیدی مس در واحد سنگی کنگلومرایی رخ داده است. بر اساس مطالعات کانی¬شناسی (میکروسکوپی و xrd)، ترکیب کانی-شناسی کانسنگ به صورت کوپریت، مالاکیت، کالکوسیت و مس آزاد می¬باشد. کانی¬زایی با توجه به سنگ¬ میزبان، ساختار توده معدنی، ترکیب کانی¬شناسی و وجود مواد آلی به ¬عنوان عامل احیاء و مهم در ته -نهشت مس، از تیپ مس رسوبی تیپ red bed می¬باشد. بررسی¬های ژئوشیمیایی 64 نمونه رسوبات آبراهه¬ای با استفاده از روش فراکتال عیار- مساحت منجر به تفکیک مناطق آنومال مس در منطقه گردید. بر اساس این روش حد آستانه¬ای عناصر مس، سرب، روی، کبالت، باریم و نقره بترتیب برابر با 38، 7، 58، 22، 320 و 17/0 ppm بدست آمده است. تحلیل فاکتوری عناصر حاکی از وجود دو فاکتور ژئوشیمیایی است. فاکتور اول شامل عناصر sr، al، ni، zn، y، fe، sc، mn، ti و فاکتور دوم شامل عناصر ag، k، co، ba، cuمی¬باشند. به نظر می¬رسد که فاکتور نخست بیشتر نشان دهنده عناصر سنگ¬ساز و فاکتور دوم بیشتر بیانگر عناصر کانه¬ساز باشد. ناهنجاری¬های کانی¬های سنگین رسوبات آبراهه-ای تطابق خوبی را با واحد کنگلومرایی کانه دار نشان می¬دهد. کانی¬های مالاکیت، کوپریت و مس آزاد شاخص¬های مناسبی برای تشخیص مناطق کانه¬دار هستند. به منظور تعیین گسترش سطحی و عمقی افق¬های کانه¬دار برداشت¬های ژئوفیزیکی به روش پلاریزاسیون القایی و مقاومت¬سنجی انجام گرفته است. تفسیر داده¬های ژئوفیزیکی مشخص نمود که کانی¬سازی دارای روند ممتد نبوده و به صورت عدسی منقطع می¬باشد. افزایش بارپذیری در بخش¬هایی از منطقه ناشی از حضور مس آزاد و کالکوسیت است.

اگرچه اجرای تمرینات هوازی مزایای بسیاری دارد، اما فعالیت هوازی شدید منجر به بروز استرس اکسایشی در بافت های مختلف می گردد. یکی از شیوه های مقابله با آثار نامطلوب استرس اکسایشی، استفاده از مکمل های گیاهی و طبیعی است که در این بین می توان به سیر بعنوان یک آنتی اکسیدان قوی اشاره کرد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر مکمل گیری کوتاه مدت (3 روز) عصار? سیر بر فعالیت آنزیم های بزاقی استرس اکسایشی پس از فعالیت شدید استقامتی در دختران جوان ورزشکار بود. به این منظور تعداد 10 دانشجوی دختر ورزشکار (سن: 12/22 سال، قد: 23/165سانتی متر، وزن: 35/57کیلوگرم، چربی بدن: 64/23 درصد، اکسیژن مصرفی بیشینه: 27/39 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه و شاخص توده بدن 09/21 مترمربع/کیلوگرم) انتخاب و به صورت تصادفی و به روش متقاطع به دو گروه 5 نفری مکمل (روزانه 1200 میلی گرم: 3 عدد کپسول 400 میلی گرمی عصاره سیر) و دارونما (روزانه 1200 میلی گرم: 3 عدد کپسول 400 میلی گرمی نشاسته) تقسیم شدند. کپسول های سیر به همراه 500 میلی لیتر آب در طی وعده ناهار مصرف شد. آخرین وعده کپسول ها به طور همزمان به همراه ناهار مشترک با فاصله سه ساعت قبل از اجرای فعالیت شدید هوازی صرف شد. آزمودنی ها پس از گرم کردن به مدت 30 دقیقه بر روی چرخ کارسنج با شدت %80 ضربان قلب بیشینه رکاب زدند. نمونه های بزاقی قبل و بعد مکمل گیری و بلافاصله، 30 و 60 دقیقه بعد از رکاب زدن به منظور تعیین فعالیت آنتی اکسیدان های سوپر اکسید دیسموتاز (sod) و پراکسیداز (pod) جمع آوری شد. سپس آزمودنی ها با فاصله 5 روز استراحت برای مرحله دوم پروتکل آماده شدند. به این صورت که تمام مراحل مانند مرحله اول تکرار شد و فقط گروه آزمودنی ها به روش متقاطع تغییر کرد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز بلافاصله و 30 دقیقه پس از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت و قبل از شروع مکمل گیری به طور معنی داری افزایش نشان داد. همچنین مقادیر این آنزیم بلافاصله، 30 و 60 دقیقه پس از فعالیت ورزشی در گروه مکمل نسبت به گروه دارونما بالاتر بود(05/0>p). مقادیر پراکسیداز بزاقی بلافاصله و 30 دقیقه پس از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت و قبل از مکمل گیری به طور معنی داری بالاتر بود(05/0>p). همچنین سطح فعالیت این آنزیم 30 دقیقه پس از فعالیت ورزشی در گروه مکمل سیر نسبت به دارونما به طور معنی داری بیشتر بود(05/0>p). نتایج نشان داد مصرف عصاره سیر موجب افزایش در مقادیر آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز بلافاصله و تا یک ساعت پس از فعالیت شدید هوازی در دختران ورزشکار می شود. بنابراین احتمالاً مکمل گیری سیر توانسته است موجب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن در پاسخ به یک جلسه فعالیت هوازی شدید شود.