نشانه های گفتمانی و فراگفتمانی نقش بسزایی در نویسندگی دارد. افراد از این نشانه ها فقط در جهت بسط دادن موارد ارجاعی استفاده نمی کنند بلکه به خواننده در سازماندهی، تفسیر، ارزیابی متن و بسط دادن نقطه نظرات کمک می کنند. یکی از جالب توجه ترین حوزه ای تحقیقاتی در مهارت نویسندگی زبان دوم، چگونگی استفاده از این نشانه ها در مقالات انگلیسی نویسندگان غیربومی ست. مطالعه ی کنونی، شامل بررسی کمی و مقایسه ای بر اساس دو مجموعه از مقالات انگلیسی میباشد. مجموعهی اول شامل بیست وپنج مقالهی زبانشناسی کاربردی است که نویسندگان آن انگلیسی زبانان بومی هستند و مجموعهی دوم شامل بیست وپنج مقالهی زبانشناسی کاربردی نویسندگان غیربومی )فارسی زبانان( می باشد. نتایج حاصل نشان دهندهی آن است که تفاوت معناداری بین نویسندگان بومی وغیربومی در استفاده از نشانه های گفتمانی وجود ندارد درحالیکه انگلیسی زبانان بومی بیشتر از نویسندگان غیر بومی )فارسی زبانان( از نشانه های فراگفتمانی استفاده میکنند. هم چنین نتایج حاکی از این هستند که نشانه های افزایشی و سببی رایجترین نشانههای گفتمانی و همچنین گذرها، استنادها و خود اظهارها از رایجترین نشانه های فراگفتمانی در مقالات نویسندگان بومی و غیر بومی است.