همانگونه که قرآن کریم دارای ویژگی اخباری )خبر از حوادث گذشته و آینده( و توصیفی از حقایق هستی است، درعین حال نوشتاری تحریکی و تأثیرگذار در احساسات و عواطف انسان نیز است و لازمه چنین ویژگی اثرگذاری، مجموعه ای از آیاتی است که دارای بار عاطفی مثبت و منفی )تبشیر و انذار( می باشد که با استفاده از دو علم آواشناسی و تجوید از آغاز نزول با هدف دستیابی به قرائت و ادای صحیح حروف و واژگان، به قصد جلوگیری از هرگونه تغییر لفظ و معنای آن به وجود آمده اند، مورد مطالعه قرار گرفته است. از آنجا که واژگان متشکل از حروف اند و حروف دارای صفات متفاوت می باشند و حرکات گوناگونی بر آنها عارض می شود و هر یک از واژگان با توجه به نوع حرکات، مد، نوع حروف، صفات و مخارج حروف به کار رفته در ساختمان آن، دارای آوا و آهنگ خاصی است که مظهر انفعالات نفسانی و دارای تأثیرات گوناگونی در معنا ازجمله: )خوف و اضطراب، حزن و یأس، امید و فرح، نفرت و آرامش، توبیخ و تهدید ...( است که احساسات و عواطف خواننده و شنونده را برمی انگیزد و در وجود او انواع مختلف از هیجان ها را پدید می آورد. هر یک از هیجان ها و حالات در سطوح مختلف )حروف، واژگان و عبارات( از درجه متفاوتی از اثرگذاری برخوردارند و این گونه توجه و دقت به آیات و واژگان و شناخت آنها بر اساس روانشناسی واژگان علاوه بر متأثر شدن بیشتر )روحی و روانی( مخاطب و شناخت بیشتر و آگاهانه تر این واژگان کار مفسر را نیز در تفسیر آیات بسیار دقیق تر می سازد. از نتایجی که در این پژوهش به آن دست یافتیم تأثیر آهنگ و موسیقی واژگان در چگونگی دریافت معنای آن واژه می باشد که غفلت از آن مانع درک درست مخاطب از معنای واژه به علت جایگزینی همان واژه در یک آیه می گردد. کلیدواژه ها: قرآن کریم، آواشناسی، موسیقی واژگان، معنا، روانشناسی