این پژوهش می کوشد تا تاثیرات سیاسی و اقتصادی ناشی از سی و پنج سال تحریم هوایی علیه ایران را تبیین کند. از دیدگاه سیاسی، اعمال تحریم و یا رفع آن گویی تبدیل به نمادی از وضعیت بحران و یا گشایش در روابط دو کشور ایران و آمریکا شده است و همواره در میان موضوعات اصلی مذاکرات و تعاملات آشکار و پنهان میان ایران و آمریکا قرار داشته است. تحریم هوایی از دیدگاه اقتصادی نیز عوارض متعددی در زمینه توسعه زیرساختهای حمل و نقل در کشور، توریسم و بهره وری در اقتصاد ملی داشته است. این پژوهش با نظرسنجی از نخبگان صنعت هواپیمایی کشور این موضوع را آشکار می کند که تحریم های هوایی بطور مشخص و به ترتیب اولویت، بر چهار حوزه شرکتهای هواپیمائی، صنعت توریسم، توسعه صنعت هواپیمائی و صنعت فرودگاهی اثرگذار بوده و تبعات سیاسی و اقتصادی ناشی از این آسیب ها را بررسی می کند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های این پژوهش نشان می دهد که شرکتهای هواپیمائی ایران بیشترین تاثیرپذیری را از تحریم هوائی داشته اند. عواملی نظیر ایمنی پرواز ، تعداد و عمر ناوگان هواپیمائی، سوانح پروازی، توسعه شبکه پروازی، موضوع سوخت و چالشهای سیاسی مربوط به آن ، کیفیت خدمات و ... در این حوزه مورد بررسی قرار گرفت. موضوع وابستگی صنعت توریسم به صنعت هواپیمائی و تاثیرپذیری آن از تحریم هوایی فرضیه ای بود که در رده بعدی اهمیت قرار گرفت. رقابت اقتصادی منطقه ای و سرمایه گذاری بازرگانی و صنعتی با محوریت توسعه صنعت هواپیمائی و تاثیرات ناشی از تحریم در این حوزه، زمینه دیگری بود که در این پژوهش در رده سوم اهمیت رتبه بندی شد و در نهایت موضوع تحریم و چالشهای ناشی از آن در توسعه شبکه فرودگاهی به عنوان زیرساخت حمل و نقل در کشور مورد بررسی و تبیین قرار گرفت.