در قرن بیستم مدرنیسم به عنوان یک اندیشه و طرز فکر در تمام ارکان زندگی انسان نفوذ کرد. شعار اصلی مدرنیسم مبارزه با سنت و جدال با اصول پذیرفته شده ی پیشین است. مدرنیسم با ایجاد تزلزل در باورهای مستحکم انسان، نسبی بودن واقعیت، پوچ انگاری، تغییر در اصول اخلاقی، آشنایی زدایی و اصالت دادن بر فرد؛ در مبانی فکری ادبیات و به دنبال آن اصول داستان نویسی هم تغییراتی ایجاد کرد. استفاده از تکنیک های جدید داستان پردازی مانند تاکید بر زاویه ی دید اول شخص و راوی غیر قابل اعتماد، تعریف تازه ی زمان و استفاده از زمان ذهنی، سیلان ذهن و تک گویی درونی از ویژگی های بارز ادبیات داستانی مدرن است. پژوهش حاضر با تمرکز بر مکتب های ادبی به بررسی ویژگی های یکی از رمان های ایرانی می پردازد. شناخت مولفه های ادبیات مدرنیستی و چگونگی انعکاس این ویژگی های بارز در رمان جیرجیرک از اهداف این مطالعه است. این پژوهش با استفاده از شیوه ی تحلیلی- توصیفی به بررسی رمان جیرجیرک می پردازد تا ویژگی های مدرنیسم را در این اثر به نمایش بگذارد. احمد غلامی در رمان جیرجیرک با انتخاب موضوع تنهایی انسان و کاربرد تکنیک های جدیدی در داستان نویسی، اثری با ویژگی های رمان مدرن خلق کرده است. استفاده از راوی اول شخص، شخصیت پردازی پیچیده و عمیق، شکست زمان، روایت به شیوه ی تک گویی درونی و سیلان ذهن، نمادپردازی و نحوه ی پیرنگ اثر؛ همگی از ویژگی های مدرنیستی هستند که از بسیاری جهات با خصلت های رمان مدرن همسو است و بنابراین می توان آن را یک اثر مدرن داست.