یکی از راهکارهای افزایش سودآوری واحدهای تولیدی مرغ گوشتی و همچنین دسترسی به امنیت غذایی بالاتر افزایش تولید گوشت مرغ در واحد سطح از طریق ایجاد تغییرات عمده در تکنولوژی از جمله تکنولوژی پرورش در قفس مرغ گوشتی است. بر این اساس در مطالعه حاضر عوامل (اقتصادی و غیراقتصادی) موثر بر تمایل مرغداران شهرستان بجستان (که رتبه چهارم تولید گوشت سفید در استان خراسان رضوی را داراست) به پذیرش تکنولوژی پرورش در قفس مرغ گوشتی مورد بررسی قرار گرفته است. جهت رسیدن به این هدف واحدهای پرورش مرغ گوشتی شهرستان بجستان که حاضر به مصاحبه و تکمیل پرسشنامه بوده اند(48 واحد) انتخاب و اطلاعات مورد نیاز از آن ها از طریق سرشماری در سال 1392 جمع آوری و سپس با استفاده از الگوی لاجیت ترتیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بررسی اثرات نهایی متغیرها در الگوی لاجیت ترتیی نشان می دهد که سن مالک مرغداری، محل سکونت ، وضعیت تراکمی محدوده مرغداری، ظرفیت جوجه ریزی ، استفاده از نیروی کار خانوادگی ، و درآمد سالانه از شغل دوم احتمال قرار گرفتن واحدها در زمره واحدهای با عدم تمایل و یا با تمایل کم جهت پذیرش تکنولوژی پرورش در قفس مرغ گوشتی را افزایش و از سوی دیگر احتمال قرار گرفتن این واحدها در زمره واحدهای با تمایل زیاد جهت پذیرش تکنولوژی فوق را کاهش می دهد. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد که تحصیلات مرغدار، شغل اصلی، میزان رضایت از شغل مرغداری، تجربه در زمینه فعالیت مرغداری، تمایل به افزایش ظرفیت، درجه مکانیزاسیون، نقدینگی در دوره، سابقه دریافت وام و درآمد سالانه مرغداری احتمال قرار گرفتن واحدها در زمره واحدهای با تمایل زیاد جهت پذیرش تکنولوژی پرورش در قفس مرغ گوشتی را افزایش و از سوی دیگر احتمال قرار گرفتن واحدها در زمره واحدهای با عدم تمایل و یا با تمایل کم جهت پذیرش تکنولوژی پرورش در قفس مرغ گوشتی را کاهش می دهند.باتوجه به یافته های مطالعه برنامه ریزی جهت برگزاری دوره های ترویج برای مالکین مسن تر و دارای سطح تحصیلات پایین تر و فراهم نمودن مقدمات حضور بیشتر کارشناسان جهاد کشاورزی در روستا جهت ارتباط بهتر با مرغداران و همچنین افزایش حمایت های مالی از صنعت مرغداری بوسیله اعطای تسهیلات بلندمدت و با نرخ بهره مناسب به منظور ارتقای سطح تکنولوژی واحدها پیشنهاد می شود.